Αυτό το βιβλίο γράφτηκε σε διάφορες περιόδους και σε διάφορους χώρους. Ξεκίνησα τον Σεπτέμβριο του 2021 στο σπίτι μου στη Λευκωσία, ένα άσχημο Σάββατο, όταν η χημειοθεραπεία με κτύπησε δυνατά. Τότε ο Γιάννης μου πρότεινε να μοιραστώ αυτά που μου συνέβαιναν κάνοντας κάτι και τα Σαββατοκύριακα, όταν δεν πήγαινα δουλειά. Προφανώς γνώριζε καλά ότι για μένα η εργασία είναι θεραπευτική. Το τελείωσα τον Απρίλιο του 2022 σε ένα τόπο μαγικό, στην Τούσον της Αριζόνας όταν πια είχα πίσω μου όλες τις θεραπείες και ένιωθα καλά. Έγραφα τα πρωινά όταν ξυπνούσα πολύ νωρίς είτε γιατί με πονούσε το στομάχι, είτε γιατί με τρέλαινε η εφίδρωση, παρενέργειες των χημειοθεραπειών. Συχνά έγραφα τις νύχτες όταν με κυνηγούσαν οι σκέψεις και έπρεπε απλά να κάνω κάτι. Έγραφα στο σπίτι, στο ιατρείο στα διαλείμματα. Συχνά έγραφα όταν βρισκόμου... Διαβάστε περισσότερα.

Διηγήματα, γραμμένα για τον έρωτα, αυτόν, που εξυψώνει τον άνθρωπο, που του γαληνεύει την ψυχή,  τον εμπνέει να δημιουργεί και τον κάνει καλύτερο, μέσα από ιστορίες αληθινές και αλληγορικές.  Γράφει η συγγραφέας: "Ένας έρωτας γνήσιος, ανόθευτος, άκρατος σαν το χρώμα και το άρωμα του ποιοτικού κρασιού"  Και αναρωτιέται: "Μήπως είναι ουτοπία;"   Και πάλι γράφει: "Η ζωή είναι αυτή που μας δείχνει τον δρόμο που θ' ακολουθήσουμε και δεν πρόκειται να λαθέψουμε. Και δεν θα λαθέψουμε, αν αυτός ο δρόμος είναι ο αληθινός δρόμος της καρδιάς μας". Όμως, μέσα απ' αυτές τις ιστορίες, διακρίνεται ξεκάθαρα, η γνώση της ζωής με τη σκληρότητα της, με τις απρόβλεπτες ανατροπές της, με τα σκοτάδια, αλλά και το φως της, τις λύπες, τις χαρές και τα λάθη στο διάβα της ζωής τ' ανθρώπου.   ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Κι ήταν κι εκείνη η εκδρομ... Διαβάστε περισσότερα.

Η Συμβολή της Ζακύνθου στην Επανάσταση του ’21 υπήρξε πρωταρχική, τόσο που χωρίς αυτή είναι αμφίβολο αν θα είχε δικαιωθεί ο Αγώνας. Μια απλή προσέγγιση,  όπως αυτή που επιχειρείται σε αυτό το βιβλίο,  ιστορικών γεγονότων, των απομνημονευμάτων των Αγωνιστών και των επισήμων ιστορικών πηγών, είναι ικανή να το δείξει. Όμως  αποσιωπάται επειδή πρέπει να πέσει σκιά: Στην αρπαχτική συμπεριφορά κατά την Επανάσταση στα Δάνεια της Αγγλίας και στις περιουσίες των Τούρκων από τους Πρόκριτους της περιόδου της Τουρκοκρατίας, οι οποίοι επικράτησαν και μετά την Απελευθέρωση και απετέλεσαν τα πολιτικά τζάκια και τον αφρό της κοινωνίας. Στους δύο Εμφύλιους Πολέμους για τη νομή της εξουσίας και του χρήματος. Στην αμέριστη συμπαράσταση της Ζακύνθου, σε εφόδια, πολεμιστές, νουθεσίες, φιλοξενίες και διαμεσολαβήσεις στ�... Διαβάστε περισσότερα.

Ο Γιώργης Παπαδόπουλος, το 1951, λίγους μήνες πριν πεθάνει, αποφασίζει να καταγράψει τις αναμνήσεις του και λίγες σκόρπιες σκέψεις. Δάσκαλος Ελληνικών και Γαλλικών, μοίρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ανάμεσα στην Κωνσταντινούπολη και την Καλαμάτα. Δυο πόλεις, δυο λιμάνια, δυο κόσμοι. Από ένα τέταρτο του αιώνα σε καθεμιά. Από τη μια μεριά, η Κωνσταντινούπολη, η «Πόλη των πόλεων», μέσα από τη ρομαντική οικογενειακή ανατροφή και τα υψηλά εθνικά και πνευματικά ιδεώδη της Μεγάλης του Γένους Σχολής, διαπλάθει μια προσωπικότητα ευαίσθητη, ανίκανη όμως να προσαρμοστεί στη χυδαιότητα του κόσμου. Η Καλαμάτα, από την άλλη, τον φέρνει αντιμέτωπο με την ωμή ελληνική πραγματικότητα του μεσοπολέμου και με τα μίση της Κατοχής και του Εμφυλίου, παραδίδοντάς του οδυνηρά μαθήματα ρεαλισμού. Ο Γιώργης θα κουβαλά πάντα τη�... Διαβάστε περισσότερα.