Το βιβλίο αυτό δεν είναι στην πραγματικότητα δικό μου. Το γράφουν όλες οι νοικοκυρές του ελληνισμού της Μικράς Ασίας, αιώνες τώρα. Και δεν ξέρω αν το συγκεκριμένο βιβλίο μπορεί να χαρακτηριστεί βιβλίο μαγειρικής ή βιβλίο πολιτισμού. Το σίγουρο είναι πως οι συνταγές του, παραδοσιακές μικρασιάτικες, έρχονται από πολύ παλιά. Πόσο μακριά κανείς δεν ξέρει. Πώς; Άλλες πέρασαν από στόμα σε στόμα, άλλες καταγράφηκαν, τις πιο πολλές φορές ανορθόγραφα, σε σημειωματάρια, που κιτρίνισαν κρατημένα σαν τον πολυτιμότερο θησαυρό. Όπως επίσης σίγουρο είναι ότι σε αυτό το βιβλίο ό,τι καταγράφεται είναι αυθεντικό και πάντα με σεβασμό, όπως ακριβώς μου μεταφέρθηκε. Το βιβλίο αποκαλύπτει μια ιδιότυπη γαστριμαργική αισθητική, σωτήρια μυστικά παρασκευής, απόηχο μιας πλούσιας, αν μη τι άλλο, σε συναισθήματα και ένταση κοινωνι... Διαβάστε περισσότερα.

Τι να μαγείρευε η Πολίτισσα γιαγιά μου, η Ζαχαρένια; Δεν την πρόλαβα για να μου τα μαγειρέψει η ίδια, οπότε θα έπρεπε μόνος μου να ψάξω τις συνταγές, να βρω τα υλικά που είχε στη διάθεσή της και να ανασυστήσω τις γεύσεις. Το βιβλίο αυτό αποτελεί την απάντηση που έδωσα στο παραπάνω ερώτημα. Μια διαδρομή στις κουζίνες, καθώς και στους δρόμους, τις αγορές και τα παζάρια της Κωνσταντινούπολης μέσα από τα γραπτά τεκμήρια της εποχής (εφημερίδες, περιοδικά, βιβλία μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής, ημερολόγια, κ.α.) προκειμένου να ανακαλύψω τι μαγείρευαν και τι έτρωγαν οι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης, ποιες ήταν οι διατροφικές τους συνήθειες, και ποιες ήταν οι γεύσεις που επικρατούσαν στην Πόλη από τα μέσα του 19ου αιώνα ως και τις πρώτες δεκαετίες του 20ού. Σ.Κ.       ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ  ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ Η ποιητική τ�... Διαβάστε περισσότερα.

Μια προσωπική διαδρομή στους εργασιακούς χώρους. Τα αφεντικά, οι συνάδελφοι, τα ωράρια, ο μισθός που ποτέ δε φτάνει. Ένα βιβλίο για μια πραγματικότητα που όλοι ξέρουμε πως είναι βαθιά προβληματική, με κάποιο μαγικό τρόπο όμως έχουμε πείσει τον εαυτό μας και τους άλλους πως αυτή είναι η κανονικότητα. Μπορεί και όχι όμως.         ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ Σερβιτοριλίκια και ντελίβερι Η πρώτη μου επαφή με τη μισθωτή εργασία έγινε στην τρυφερή ηλικία των δεκάξι ετών. Δούλεψα βοηθός σερβιτόρου ένα καλοκαίρι για να μαζέψω λεφτά να πάρω μηχανάκι κρυφά απ’ τον πατέρα μου. Από Σεπτέμβρη το 'ριξα για πρώτη φορά σοβαρά στο διάβασμα. Είχα πάρει μια πρώτη γεύση από αυτό που θα ακολουθούσε. Πριν ξεκινήσω δεν ήμουν καθόλου αρνητικός απέναντι στο γεγονός ότι θα δούλευα. Το περίμενα μάλιστα με προσμον... Διαβάστε περισσότερα.

Η ιστορία των Βούρλων, ενός τεράστιου δημόσιου μπορντέλου στη Δραπετσώνα, που αδειοδότησε ο δήμος του Πειραιά το 1875 σε οικόπεδο της οικογένειας του Υπουργού Παναγιώτη Πιπινέλη και που λειτούργησε επί έξι δεκαετίες υπό την προστασία του κράτους και την περιφρούρηση της αστυνομίας.   Ήταν περιφραγμένο με ψηλό μαντρότοιχο, είχε πτέρυγες με ομοιόμορφα κελιά κι έμοιαζε με φυλακή. Και όντως, τον καιρό της Κατοχής μετατράπηκε σε φυλακή υψίστης ασφαλείας και ως φυλακή τελείωσε τη σταδιοδρομία του το 1970 που κατεδαφίστηκε. Οι φυλακές λειτούργησαν για πρώτη φορά από την δικτατορία του Μεταξά, έπειτα από τους Γερμανούς κατακτητές το 1941-44, και συνέχισαν να λειτουργούν και μετά την Απελευθέρωση. Στις 3 πτέρυγες που παλαιότερα φιλοξενούσαν ιερόδουλες γυναίκες ανάλογα με την ηλικία τους μεταφέρθηκαν φυλακισμένοι, στ�... Διαβάστε περισσότερα.