Όλα αυτά θα συμβάλλουν στην εξαφάνιση των ανθρώπων από τη γη.
Όποιος θα έχει την τύχη να επιζήσει δεν θα ακούει τους διάφορους πλουτοκράτες να φωνάζουν: «Αυτό είναι δικό μου!» Ο θάνατος καταργεί την ιδιοκτησία. Θα πάψουν να ακούγονται τα σήμαντρα στα μοναστήρια και οι καμπάνες στις εκκλησίες· στους μιναρέδες των τζαμιών θα πάψουν να ανεβαίνουν οι χοτζάδες και να φωνάζουν: «Αλλάχ, Αλλάχ» και να καλούν τους πιστούς σε προσευχή.
Μετά, θα χρειαστούν άλλα 100 χρόνια, ώστε η φύση να επαναφέρει την ομαλότητα. Τα πάντα θα βρουν τον δρόμο τους. Χωρίς τη ρύπανση, θα επανέλθουν ξανά τα κατεστραμμένα δάση και θα παράγουν άφθονο καθαρό οξυγόνο. Η θάλασσα θα πάψει να μαστίζεται από τη ρύπανση, θα φυτρώσουν φύκια, κοράλλια· θα ξαναγεμίσει με ψάρια, κοχύλια, πεταλίδες και αχινούς, που έχουν σχεδόν χαθεί.
απόσπασμα από βιβλίο:
Ίσως όσοι θα έχουν την τύχη να επιζήσουν από την υπερβολική θερμοκρασία, τις καταστροφές και τις πανδημίες να είναι αυτοί που ζουν σήμερα –και τα παιδιά τους στο μέλλον– απομονωμένοι μακριά από τους πολύξερους που δεν ξέρουν να χωρίσουν άχυρο σε δύο γαϊδούρια. Ίσως αυτοί οι τυχεροί να είναι όσοι θα κατοικούν στα ορεινά χωριά στα Ιμαλάια, στις Άλπεις, στη Γροιλανδία, στον βόρειο Καναδά και τη Ρωσία. Αυτοί θα είναι που θα κατέβουν στις ερημωμένες μεγαλουπόλεις και στις ακατοίκητες χώρες λέγοντας:
«Φτου κι απ’ την αρχή!» και θα κάνουν σιγά σιγά τη Γη ξανά κατοικήσιμη.
Ποια θα είναι η εξέλιξη είναι άγνωστο. Η φύση θα ελέγχει ξανά τις πράξεις τους και θα τιμωρεί κάθε μια από αυτές που θα είναι παράλογη, ώστε να μην επαναληφθούν τα σημερινά χάλια και γίνει η Γη ξανά ακατοίκητη.
Η θάλασσα θα περιμένει ξανά τα παιδιά της που γλύτωσαν από την καταστροφή της Γης, για ν’ ανοιχτούν στους ωκεανούς και στα πελάγη, για να τα πνίξει και να τα πάρει ξανά στην απέραντη αγκαλιά της.
Εάν οι άνθρωποι που θα κατοικήσουν ξανά τη Γη κάνουν τα ίδια σφάλματα ανακηρύσσοντας βασιλιάδες, δημιουργώντας θρησκεύματα, ανεχόμενοι διακρίσεις, ανωτερότητες κ.λπ., τότε θα συμβεί ξανά το ίδιο σημερινό φαινόμενο και η Γη θα γνωρίσει ξανά πολέμους και καταστροφές, που θα οδηγήσουν ξανά στη συντέλεια του κόσμου.
ο συγγραφέας:
Ο Γιώργος Π. Μενεξής γεννήθηκε στο Κυπαρίσσι Λακωνίας.
Το 1939, σε ηλικία οκτώ ετών, ξεκινάει το πρώτο του ταξίδι με το καΐκι
του πατέρα του. Από τότε θα βρεθεί σε όλους τους ωκεανούς και τις
θάλασσες τις υφηλίου ναυτόπαις, ναυτεργάτης, ναύτης, ανθυποπλοίαρχος και
πλοίαρχος μέχρι το 1993 που βγήκε στη σύνταξη.
Μετά τον Εμφύλιο εγκαταστάθηκε στην Ολλανδία. Εκεί παντρεύτηκε και απέκτησε
μια κόρη και ένα γιο.
Η συνδικαλιστική του δράση άρχισε το 1962 από την Ομοσπονδία Ναυτεργατών
Ολλανδίας και κράτησε μέχρι το 1975 σε διάφορα σημαντικά πόστα. Πλούσια
υπήρξε και η αντιδικτατορική του δράση την περίοδο της Χούντας των
Συνταγματαρχών και μέχρι το 1974. Αυτό είναι το δεύτερό του βιβλίο, το πρώτο «Αναμνήσεις ενός ναυτεργάτη» εκδόθηκε από τις εκδόσεις «Περίπλους», το 2018.
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ Π, ΜΕΝΕΞΗΣ
Έτος έκδοσης: 2022
ISBN: 978-960-438-251-4
Σελίδες: 200, Τιμή: € 15
