Οι δύο βασικές ηρωίδες, μητέρα και κόρη, χτίζουν τη σχέση τους μετά τη φυγή του συζύγου και πατέρα αντίστοιχα. Οι δυσκολίες, οι πειραματισμοί, οι αυτοσχεδιασμοί στο μεγάλωμα της κόρης, οι κρίσεις και τα ρίσκα χαρακτηρίζουν την τελευταία οκταετία… Είναι η στιγμή που ο πατέρας, έχοντας χάσει περιουσία και εργασία και πάσχοντας από ανίατη ασθένεια, κάνει την επανεμφάνισή του… Θα ήθελε μία επανασύνδεση με το παιδί του… Όμως, θα του δώσει το παιδί του τη δεύτερη ευκαιρία;… Η εγγραφή της εγκατάλειψης, ο πόνος, ο θυμός…
απόσπασμα από το βιβλίο:
«Ξέρεις, καρδιά μου, υπάρχουν πολλοί τρόποι να ανθίσει ο άνθρωπος. Η γνήσια αγάπη, η μακριά από συμφέροντα είναι ο κυριότερος∙ η αλληλεγγύη, η συμπαράσταση, η προσφορά είναι δρόμοι για να φτάσεις κάπου αλλού, να υψωθείς σε άλλη σφαίρα. Εύχομαι στην ζωή σου να αγαπήσεις και να αγαπηθείς πολύ, για να μπορέσεις να δεις την κορυφή, να ζήσεις το απόλυτο και ας το χάσεις. Γιατί αναμφίβολα κάποτε θα το χάσεις. Η ζωή έχει γυρίσματα, κάνει τους κύκλους της στα πάνω και στα κάτω της. Θα το χάσεις, λοιπόν, και θα το ξαναβρείς και θα το ξαναχάσεις, για να ψάξεις και πάλι να το βρεις. Εσύ απλώς αγάπησε και πρόσφερε. Αυτό είναι το ζητούμενο, ο στόχος, η ουσία. Είναι αυτό που δίνει νόημα στη ζωή, την δικαιώνει, την ολοκληρώνει. Και αν σε προδώσουν ή πονέσουν, ξέχνα την προδοσία και τον πόνο και προχώρα. Δεν έχεις χρόνο ή πολυτέλεια να αναλώνεσαι σε αυτά. Δεν είναι τέχνη η ζωή που ισχυρίζονται πολλοί. Αγάπη είναι, και η αγάπη δεν χρειάζεται τέχνη για να εκδηλωθεί. Αυτόνομη και αυθεντική η πορεία της. Ένα άγγιγμα συγγενικό, ένα βλέμμα τρυφερό σκοτώνει άπειρες ορμόνες στρες. Δεν βυθίζονται καράβια, δεν καταρρίπτονται αεροπλάνα, δεν στερεύουνε ποτάμια. Και προβλήματα ακόμη αυτού του είδους αντιμετωπίζονται με ένα χάδι. Χρόνια συναισθηματικά κενά καλύπτονται, ομολογούνται και ικανοποιούνται οι ανάγκες, επουλώνονται οι πληγές. Παύεις να ζεις κρυμμένος επειδή είσαι πληγωμένος και φοβάσαι να ανοιχτείς. Το κρυφτό δεν συμπορεύεται με τέτοια αγγίγματα, με τέτοιο βλέμμα. Ξεδοντιάζεται ο φόβος, μένει μόνος. Και τότε εσύ μπορείς και προχωράς, νικάς».
για τη συγγραφέα:
Η Ελένη Ράπτη γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λιβαδειά και αποφοίτησε από το Κλασικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ. Υπηρέτησε σε διάφορα σχολεία του εσωτερικού και του εξωτερικού -Αφρική και Αυστραλία- και δραστηριοποιήθηκε στον τομέα της διατήρησης και διάδοσης της λαϊκής παράδοσης, ενώ ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά Τέχνης και Λόγου. Έχει μία κόρη, τη Λουκιανή, και διαμένει μόνιμα στη γενέτειρά της.
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΕΛΕΝΗ ΡΑΠΤΗ
Έτος έκδοσης: 2022
ISBN: 978-960-438-246-0
Σελίδες: 192, Τιμή: € 16,96
27 Μαΐου 2022
#1
Ένα καθηλωτικο βιβλίο με συγκλονιστικες αλήθειες!!!
3 Ιουνίου 2022
#2
Ένα αριστούργημα 192 σελίδων!!!
8 Ιουνίου 2022
#3
Eξαιρετικό πόνημα … Ενα μεγάλο ΕΥΓΕ ….
8 Ιουνίου 2022
#4
Εξαιρετικό πόνημα … Ενα μεγάλο ΕΥΓΕ
9 Ιουνίου 2022
#5
Πρόκειται για πυκνή και δυναμική γραφή, που απαιτεί την
ψυχική και συναισθηματική εγρήγορση του αναγνώστη, την ισχυρή και σταθερή
θέληση να αναμετρηθεί με τις δικές του συμπεριφορές και επιλογές.
13 Ιουνίου 2022
#6
Είναι ένα βιβλίο που δίνει τροφή για σκέψη σε όλους τους αναγνώστες, ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας.
Κάνει επίκληση στις αξίες, αξίες που ούτε είναι, ούτε θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένες. Τέλος, αξιοσημείωτη είναι η αναφορά του βιβλίου στους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας, ένα θέμα ευαίσθητο και το οποίο προσωπικά με άγγιξε βαθύτατα. Το προτείνω ανεπιφύλακτα.
18 Ιουλίου 2022
#7
Πολλές ευαισθησίες μέσα από μια πολύ ωραία γλώσσα! Εξαιρετικό!
20 Ιουλίου 2022
#8
Ένα διεισδυτικό βλέμμα που μέσα από την γνώση οδηγεί στην εσωτερική πληρότητα και ασφάλεια .
21 Ιουλίου 2022
#9
Ένα βιβλίο για εσωτερικό διάλογο και κατάδυση στα κύτταρα της ψυχής!!!
24 Ιουλίου 2022
#10
Εξαιρετικο,ενα βιβλιο που μιλησε στην ψυχη μου .Περιεγραψε η συγγραφεας την οικογενεια μου και τους προβληματισμους μου .Ενα πραγματικο αριστουργημα!!!ΕΥΓΕ!!!
2 Αυγούστου 2022
#11
Καλωσήρθες και πάλι… Μια ιστορία για το καλωσόρισμα της αγάπης, της συγνώμης, της τρυφερότητας, της συμπαράστασης, της ένωσης, της κάθαρσης. Γιατί η ζωή δοκιμάζει τις αντοχές μας. Γιατί οι άνθρωποι υπερβαίνουν τα δεδομένα καταξιώνοντας τη φύση τους. Γιατί μόνο όταν καλωσορίζουν μέσα τους – όχι χωρίς οδύνη- τα “μαθήματα” ( βλέπε γεγονότα) των παθημάτων τους, προχωρούν στην ολοκλήρωσή τους. Ένα πολύ δυνατό κείμενο αφιερωμένο στις αλήθειες της ζωής και στον τρόπο της εμπειρίας τους. Αληθινά ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ!!!
3 Αυγούστου 2022
#12
Θερμα συγχαρητήρια στη συγγραφέα.Εντεχνα ,άμεσα και απροκάλυπτα μας κάνει κοινωνους οικογενεικών σχέσεων και προβληματισμών .Το προτείνω στους γονείς στα παιδιά τους,μας αγκαλιάζει όλους μας και συναντούμε πτυχές του εαυτού μας.
3 Αυγούστου 2022
#13
Ένα εξαιρετικό βιβλίο για απαιτητικούς αναγνώστες που μας εμπνέει ποικιλοτρόπως. Θεωρώ ότι συνιστά μια σημαντική προσφορά στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία. Η κεντρική ηρωίδα, η “μάνα”, μου δημιούργησε την αίσθηση ότι συμβολίζει κάτι πιο “θεϊκο”, ως άτρωτη. Είναι απαιτητική, σκληρή στις κρίσεις της, μα τούτο είναι αρμονικό διότι είναι ακόμη πιο σκληρή με την ίδια και τις αξιώσεις της. Αφουγκράζεται διαρκώς και μελετάει σε βάθος τα συναισθήματα της κόρης της. Διακρίνεται από μια υπερχειλίζουσα ενσυναίσθηση. Αφηγείται στην κόρη. Σε β’ ενικό. Με έναν μοναδικό τρόπο. Εδώ η πλοκή εκτυλίσσεται “έξω από τη ροή των γεγονότων”, κυρίως δηλ. μέσα από μια αφήγηση – ημερολόγιο της αφηγήτριας που απευθύνεται στην κόρη. Το βιβλίο αυτό, οι περιγραφές του δημιουργούν κυρίως συναισθήματα και δευτερευόντως εικόνες.
4 Αυγούστου 2022
#14
Στην εποχή μας ,όπου στην ελληνική λογοτεχνία έχουν επιβληθεί πολυσέλιδα ανάλαφρα ερωτικά μυθιστορήματα ,ένα τέτοιο μη ερωτικό βιβλίο όπως το “Καλωσήλθ. ς και πάλι” είναι ένα διαμαντάκι για τον εντοπισμό και την εξόρυξη του οποίου απαιτείται θέληση ισχυρή και άλλος τόσος κόπος. Εύγε
4 Αυγούστου 2022
#15
Το βιβλίο διατρέχουν 4 σχέσεις της μεγαλύτερης σε ηλικία ηρωίδας : 1η με τον εαυτο της : σεβασμος στις αρχές και τα πιστεύω της , 2η με την κόρη της : σεβασμός στις δυνατότητες της , 3η με τον πρώην σύζυγο : σεβασμος στο δικαίωμα του λάθους , και 4η : με τα υπερήλικα , αδύναμα πλάσματα : σεβασμός στην ανημπόρια τους. Ειδικα η τελευταια σχεση-ιδιότητα ( αυτη της κόρης ) αν και δευτερεύουσα στο κείμενο , ειναι ιδιαίτερα ισχυρή και συγκινητική και μάλιστα στις μερες μας οπου είθισται οι γονεις να «παρκάρονται» σε «ευαγή» ιδρύματα και έκτοτε να παραμένουν – όπως η ίδια σημειώνει – συνήθως στα αζήτητα. Βιβλίο με έντονους προβληματισμούς και ακομα πιο έντονες καταστάσεις και ευρείες διακυμάνσεις των συναισθημάτων…
11 Αυγούστου 2022
#16
Λένε, για να γραφτεί ένα καλό βιβλίο πρέπει ή να είναι καρπός δυνατών συναισθημάτων ή ο συγγραφέας να είναι άριστος χειριστής του λόγου. Δεν ενδιαφέρει τι ακριβώς συμβαίνει εδώ, ούτε και έχει σημασία άλλωστε. Όμως ευχαριστώ την συγγραφέα, γιατί άνοιξε διάλογο με το μέσα μου, γιατί φώτισε σκοτάδια μου, γιατί με έκανε να ονειρευτώ, να πονέσω, να δακρύσω, να χαρώ, να μην λυπάμαι τα “πανάκριβα διόδια” προκειμένου να βελτιωθώ. Γιατί μου έμαθε κάτι, και “κάτι” ούτε μικρό ούτε ασήμαντο. Την ευχαριστώ!
27 Αυγούστου 2022
#17
Ένα υπέροχο, καλογραμμένο βιβλίο με πολλές αποχρώσεις νοημάτων, φρεσκάδα και στυλ! Είναι ένα βιβλίο που με άγγιξε προσωπικά! Συγχαρητήρια!