ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ 30% ΕΚΠΤΩΣΗ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Ερωτας, πόνος και υπαρξιακή ανησυχία αποτελούσαν πάντοτετις πηγές έμπνευσης της ποίησης. Το αυτό ισχύει και εδώ.
Ως άνθρωπος πραγματικά αισιόδοξος, δεν είχα φόβο να μεταφέρω ειλικρινά απαισιόδοξα μηνύματα. Είχα ανάγκη και των δύο:
αισιόδοξης προδιάθεσης, και απαισιόδοξης καρτερίας.
Οι ερωτικοί στίχοι διασταυρώνονται και διαγκωνίζονται,
συχνά απότομα, με τους υπαρξιακούς (όχι, βέβαια, ότι ο έρωτας
δεν αποτελεί ένα κατεξοχήν υπαρξιακό ζήτημα), μέχρι που «συγχωνεύονται» λυτρωτικά στο τελευταίο άθυρμα, καθώς τη λύση
δίνει ο έρωτας, ενώ η υπαρξιακή θεώρηση διευρύνει τα όρια της
έννοιας του έρωτα και την ανυψώνει…
Καθιστώ σαφές ότι δεν πάσχισα να εντάξω, τεχνικά, τα ποιήματα/σκαλαθύρματα σε φορμαλιστικά καλούπια.Δε θα το άντεχα.
Η τέχνη είναι δυνατό να εμφανισθεί σε δύο μορφές: ως ένας
λίθος που έχει υποστεί ταλαντούχα και επίπονη επεξεργασία ή
απλώς ως ένας ακατέργαστος, που έχει εξορυχθεί με τα χέρια από
τα βάθη της ψυχής. Το ανά χείρας πόνημα ανήκει στη δεύτερη
κατηγορία. Αν συνιστά πολύτιμο λίθο ή μόνο πέτρα απόκειται
στον αναγνώστη να αποτιμήσει, προς την επιείκεια του οποίου
ποιώ επίκληση.
Αυτά μόνο. Η ποίηση δεν αναλύεται, πρωτογενώς τουλάχιστον. Απλά, προσλαμβάνεται από την ψυχή του αναγνώστη,
άλλες φορές βιωματικά, άλλες νοησιαρχικά…

ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ:

Ο Γιώργος Φουφόπουλος είναι δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, διδάκτορας της Νομικής Σχολής Αθηνών, κάτοχος μεταπτυχιακών τίτλων στο Δημόσιο και στο Φορολογικό Δίκαιο από το Πανεπιστήμιο Paris II, συγγραφέας νομικών βιβλίων και μελετών, ομιλητής σε συνέδρια, διευθυντής του Τομέα Φορολογικού Δικαίου του νομικού περιοδικού «Δίκαιο Εταιρειών και Επιχειρήσεων», εκδόσεων Νομικής Βιβλιοθήκης, μέλος του δ.σ. της Ελληνικής Εταιρείας Φορολογικού Δικαίου και Δημοσιονομικών Μελετών, μέλος της Διοικητικής Επιτροπής του Ιδρύματος «Βοτανικός Κήπος Διομήδους», διοργανωτής, από το 2005, από κοινού με τους Γ. Μαργαζιώτη, βιολονίστα, Φ. Καραγιαννόπουλο, δικηγόρο και Κ. Φωτόπουλο, οικονομολόγο, του Διεθνούς Φεστιβάλ Κλασσικής Μουσικής Κυκλάδων, στη Σύρο. Είναι παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:

Μοναξιά μου μονάκριβη σ’ ευχαριστώ

που μ’ επέτρεψες να γνωρίσω το δικό μου εαυτό,

μην έχοντας άλλα μάτια να κοιτάξω, βουτήχτηκα  μέσα μου

κι εξεπλάγην από τη μουντάδα του τοπίου,

ώστε η αυτόγνωση τούτη να μ’ απαλλάξει από την ανόητη αισιοδοξία κάθε ειδυλλίου.

Είναι βαριά τα βήματα της ζωής όταν, χωρίς άλλον να το μοιραστείς,

σέρνεις το βάρος τους,

και σε τραβάει η βαρύτητα των «πρέπει» μέχρι να σε κάνει ένα με τη γη,

να μην μπορείς να κουνηθείς.

Ακίνητο κι ασήμαντο, η μπότα μιας συγκυρίας του σύμπαντος

θα σε πατήσει σα μυρμήγκι.

Μόνο το σκιάχτρο δεν είναι μόνο,

αφού έχει παρέα τα πουλιά που δεν το φοβούνται.

Δε γεννιέται κανείς μόνος ούτε πεθαίνει μόνος

γιατί τις δύο αυτές στιγμές οι άνθρωποι δεν τις θυμούνται,

όπως λένε του λαού οι κουβέντες οι σοφές.

Μόνος είναι όταν στη ζωή του έχει δίπλα του μόνο σκιές.