ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ 30% ΕΚΠΤΩΣΗ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ:

www.politeia.gr

«Γι’ αυτό σας λέω, λοιπόν, ψυχραιμία! Ο νέος γάμος που προτείνει ο νόμος είναι ένας γάμος με προξενιό, που παράλληλα έχει όλες τις προϋποθέσεις να σας προφυλάξει από ατυχίες και προβλήματα που θα σας κατέστρεφαν τη ζωή στο παρελθόν. Οπότε δείτε το θετικά. Δεν είναι θρησκευτικός να τα αφήνει όλα στο έλεος του Θεού. Δεν είναι πολιτικός να γίνεται διαδικαστικά, όπως παίρνει κανείς ένα πιστοποιητικό γέννησης, άκριτα, χωρίς κανέναν έλεγχο. Είναι τσεκαρισμένος από δέκα μεριές! Ιατρικοπολιτικοκοινωνικοοικονομικά! Οπότε να είστε ανοιχτόμυαλος στις νέες προσεγγίσεις! Μισό λεπτό να πάω να ολοκληρώσω την Απόφαση Σύζευξής σας… »

Στην Ελλάδα της κρίσης έχει επιβληθεί σιωπηλά, “κοινή συναινέσει”, μια ιδιότυπη Δικτατορία Τεχνοκρατών, το λεγόμενο “Κίνημα”, με έργο να σώσει την οικονομία. Τα πάντα στη ζωή αποφασίζονται με βάση επιστημονικές μελέτες, στατιστικές και αλγορίθμους. Σύντομα, το όλο εγχείρημα ξεφεύγει και αποφασίζεται τεχνοκρατικά μέχρι και το θέμα του έρωτα και του γάμου. Ο έρωτας, στην προσπάθειά του να επιβιώσει και να παραμείνει ελεύθερος, θα δημιουργήσει τις πιο απίστευτες ιστορίες, μέσα από τις οποίες θα αναδυθούν οι πρώτοι βλαστοί αντίστασης στο “Κίνημα”.

Πρόκειται σαφώς για μια αλληγορία που αναδεικνύει την αντίφαση μεταξύ της ουσιαστικής εξόδου της Ελλάδας από την οικονομική κρίση και των μεθόδων που επιλέγονται για να επιτευχθεί αυτό.

απόσπασμα από βιβλίο:

Ο Αρμοστής ενοχλήθηκε. Φάνηκε στην έκφρασή του. Παρ’ όλα αυτά, δεν αγανάκτησε.

— Αααα, Νικόλαε, είσαι κακός μπελάς! σχολίασε και χαμογέλασε με προσποιητή συμπάθεια. Μην ξεχνάς ότι είμαστε κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης. Άσε να ξεπεράσουμε πρώτα τη δύσκολη αυτή περίσταση, τη χρεοκοπία, την κατάρρευση του συστήματος, άσε να είμαστε καλά – πάνω απ’ όλα –, άσε να έχει πετύχει το Κίνημα, έστω και κάποιους από τους σοβαρούς στόχους του, και βλέπουμε μετά πώς θα το περάσουμε στο λαό, για να μας ψηφίσει ή απλά να ψηφίσει τους βουλευτές που θα ψηφίζουν «καθ’ υπόδειξίν» μας, ή πως εν τέλει θα καπακώσουμε την όποια εκλεγμένη κυβέρνηση και θα διοικούμε πάλι εμείς ως κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης, εθνικής ενότητας, ειδικού σκοπού ή ό,τι άλλο…

— Μα καλά, και τα κανάλια; Όλα αυτά τα ΜΜΕ; Το δέχθηκαν έτσι αδιαμαρτύρητα; Δεν υπήρξε αντίδραση; Και ο ξένος τύπος;

Ο Αρμοστής σηκώθηκε και πάλι όρθιος. Έκανε μερικά βήματα θριαμβευτικά, λες και ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού. Βρήκε ένα βιβλίο μηχανολογίας μπροστά του. Το ξεφύλλισε αδιάφορα. Κι ύστερα, απευθύνθηκε στο Νίκο με σοβαρό ύφος. Εξήγησε πως τα κανάλια είχαν χρεοκοπήσει εδώ και δεκαετίες. Απλά οι πολιτικοί τα διατηρούσαν για να κάνουν την προπαγάνδα τους. Πλήρωνε ο καημένος ο κοσμάκης. «Πλήρωνε βλάκα Έλληνα! Πλήρωνε φόρους εσύ, ενώ οι διαπλεκόμενοι ούτε σέντ», επισήμανε με αγανάκτηση.

Ξεκαθάρισε ακόμη πως ήταν εξαρχής σαφής προς τους καναλάρχες. Ή πληρώνουν τους φόρους και τα χρέη τους ή τα κλείνει. Και φυσικά τα έκλεισε. Σιγά μην πληρώνανε… Πού να βρουν τα λεφτά; Αυτό, όμως, βγαίνει προς τα έξω ως υγιής επιχειρηματικότητα. Γιατί να συντηρεί το κράτος τα μέσα που είναι χρεοκοπημένα; Κανείς δεν είχε αντίρρηση από την Ευρώπη. Υποτίθεται ότι αναμένει ακόμα προτάσεις για δημιουργία νέων μέσων ενημέρωσης, με μοντέρνες ιδέες, από ικανούς επιχειρηματίες και τα λοιπά. Βέβαια, έκανε σαφές ότι όλα αυτά πρέπει να τα αξιολογήσουν οι αρμόδιοι, να συστηθούν επιτροπές, να εκπονηθούν μελέτες οικονομοτεχνικές, έρευνα αγοράς… «Ζήσε, Μάη μου, δηλαδή…», κατέληξε με νόημα. Προέβλεψε ότι θα πάρει καιρό για να εμφανιστεί ξανά κανάλι άλλο από το κρατικό στον αέρα.

Ο Νίκος έδειχνε θλιμμένος. Δε συμφωνούσε με τις ιδέες του Κινήματος. Φαινόταν ωχρός και έτοιμος να κάνει εμετό. Παρ’ όλα αυτά, κράτησε την ψυχραιμία του και συνέχισε το διάλογο, προσποιούμενος ότι ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για ό,τι ακούει.

— Οπότε τέλος με τα media… Καλά, κι ο στρατός; Δεν αντέδρασε;

Ο Γεωργιόπουλος γέλασε απολαυστικά. Κοίταξε το Νίκο με ένα βλέμμα που έμοιαζε να του έλεγε: «Δεν ξέρεις τι σου γίνεται!».

— Νεαρέ μου, ο στρατός ήταν από καιρό εναντίον της προηγούμενης κατάστασης. Μισθολογικά είχε εξευτελιστεί, ενώ τα κονδύλια για εξοπλισμούς είχαν μειωθεί δραματικά, σε σημείο που η άμυνα της χώρας να είναι για γέλια. Βέβαια… η αλήθεια είναι ότι τους είπα ένα μικρό ψεματάκι…

— Ψεματάκι; απόρησε ο Νίκος γεμάτος περιέργεια.

— Ε, να, μωρέ, υποσχέθηκα ότι θα είναι στην κυβέρνηση και στρατιωτικοί. Αλλά μη φανταστείς. Οι στρατιωτικοί είναι ακραίοι όσο και αγράμματοι. Καραβανάδες που δεν ξέρουν να διοικούν με τακτ και διπλωματία. Είναι επικίνδυνοι. Εξαιτίας τους το Κίνημα εύκολα θα χαρακτηριζόταν χούντα και όχι κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης…

— Και δεν αντέδρασαν;

Ο Γεωργιόπουλος έγνεψε αρνητικά. Εξήγησε ότι τοποθέτησε κάτι λίγους υφυπουργούς κάπου, δεν καλοθυμόταν κιόλας πού, «σε κάτι άνευ σημασίας θέσεις», διευκρίνισε και γέλασε περιπαιχτικά. Τοποθέτησε στρατιωτικούς σε θέσεις Γενικών Γραμματέων, κάτι απόστρατους που είχαν κάνει και άλλες σπουδές πέραν του πολέμου. Κάτι του Μηχανικού, του Υγειονομικού, του Τεχνικού, τέτοια…

— Καλά, τα συνδικάτα δεν αντέδρασαν; απόρησε με αφέλεια ο Νίκος.

Τότε ήταν που ξεκαρδίστηκε ο Αρμοστής! Υπενθύμισε ότι τα συνδικάτα εδώ και πολλές δεκαετίες δεν εκφράζουν κανένα. Ζουν σε παράλληλο σύμπαν. Έχουν ουτοπικά αιτήματα που δε θα ικανοποιηθούν ούτε τη Δευτέρα Παρουσία. Υποστήριξε πως μιλάνε μια ξύλινη γλώσσα που κανείς πια δεν ακούει. Θεωρεί ότι ήταν απλά πιόνια τον κομμάτων που αλληλοσπαράσσονταν. Στόχος του κάθε συνδικαλιστή ήταν η προσωπική του ανάδειξη στο κόμμα που υπηρετούσε. Δήλωσε με ακράδαντη πίστη ότι ο λαός το έχει καταλάβει και έχει πάψει να ασχολείται από χρόνια. Γι’ αυτό, κατά τη γνώμη του, όσες πορείες και εκδηλώσεις κι αν οργάνωναν, μαζεύονταν καμιά δεκαριά άτομα, με δυο λόγια μια κατάσταση για κλάματα, όπως τη χαρακτήρισε.

— Τι αντίδραση να κάνουν τα συνδικάτα, Νικόλα; αναρωτήθηκε ρητορικά.

— Τα βάλατε μέχρι και με την Εκκλησία! θαύμασε ο Νίκος. Αυτό, πάλι, πώς το καταφέρατε;

— Έλα, καημένε Νικόλα, εκκλησίες και θρησκείες τον εικοστό πρώτο αιώνα! Έλεος, δηλαδή! σχολίασε γεμάτος απαξίωση προς τις εκκλησίες και τη θρησκεία γενικότερα.

Ξεκαθάρισε πως όλα αυτά τα θεωρεί παραμύθια για τους αγράμματους, πως κρατάνε την ανθρωπότητα φυλακισμένη στο μεσαίωνα. Θεωρεί πως είναι τραγικό να υποστηρίζουν πράγματα χωρίς αποδείξεις.

— Πώς τολμούν; Και πόσο ηλίθιος είναι ο κόσμος που, μετά τη δίκη του Γαλιλαίου, ακολουθεί ακόμα τους παπάδες; απόρησε.

Εξήγησε πως θεωρεί τη θρησκεία ένα νοσηρό φαινόμενο. Είναι το καταφύγιο του ανθρώπου που βρίσκεται σε άγνοια. Αντιδρά σε κάθε τεχνολογική και επιστημονική πρόοδο. Το Κίνημα έχει βάση επιστημονική. Μιλάει μόνο με αποδείξεις και έρευνα, πράγμα που σιχαίνεται η θρησκεία, αφού στηρίζεται αυθαίρετα στην πίστη ενός δόγματος που το αποκάλυψε κάποτε σε κάποιον ένας Άγγελος, που του το φανέρωσε ο Θεός και πάει λέγοντας. Και θεωρεί ότι το χειρότερο είναι πως η θρησκεία ορίζει τις ζωές των ανθρώπων και τους χειραγωγεί. Επισήμανε ότι ίσως είναι ενδιαφέρον για τους επιστήμονες που μελετούν τον ανθρώπινο εγκέφαλο να εξηγήσουν πώς γίνεται, μέσω της θρησκείας, να ζητάνε από τον άνθρωπο να κάνει το οτιδήποτε παράλογο και να το δέχεται. Παρατήρησε πως το Κίνημα τους ζητάει τα αυτονόητα, κι όμως αντιδρούν. Επισήμανε ότι η Ευρώπη εδώ και πολλά χρόνια, επιδιώκει το διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας, συνεπώς του έδωσε τα εύσημα. Επιπλέον, επιτέλους, φορολόγησε την όποια περιουσία είχε η Εκκλησία. Κατέληξε ότι το κράτος ανέπνευσε μετά από αυτό… Κάλυψε πολλές πληρωμές σε ιδιώτες που εκκρεμούσαν για χρόνια.

— Καλά, η Ευρώπη δέχτηκε την καταπάτηση της θρησκευτικής ελευθερίας;

Ο Αρμοστής κάθισε και πάλι στην καρέκλα του, παίρνοντας ένα αυστηρό ύφος και προσποιήθηκε ότι έγραφε κάτι αφηρημένα.

— Νομίζω πρέπει να αποκτήσεις ένα νέο, λιγότερο σκληρό λεξιλόγιο, νεαρέ μου.

— Γιατί; Τι είπα πάλι και δεν το κατάλαβα; αποκρίθηκε ο Νίκος ξαφνιασμένος.

— Δεν υπάρχει καταπάτηση θρησκευτικής ελευθερίας. Οι ναοί έκλεισαν, ώσπου να θεσπιστεί το νέο νομικό καθεστώς που θα διέπει τις σχέσεις κράτους-εκκλησίας. Παρ’ όλα αυτά, ο καθένας μπορεί να προσεύχεται ελεύθερα σπίτι του, να κάνει το σταυρό του όταν περνάει έξω από εκκλησίες, δεν κινδυνεύει από κάτι… Αν δε μάθεις να μιλάς διπλωματικά, θα είσαι επικίνδυνος για το Κίνημα. Μη χρησιμοποιείς λέξεις που ενοχλούν και ενδέχεται να ξεσηκώσουν αντίδραση. Άρχισε να μαθαίνεις λίγο διπλωματία. Δε θα λες ποτέ κάτι που δε θα μπορείς αργότερα να το διατυπώσεις διαφορετικά, αν και εφόσον απαιτηθεί… Δεν είναι μηχανολογία η πολιτική, Νικόλα.

— Στο σπίτι, δηλαδή, μπορεί να γίνει γάμος, βάπτιση και λοιπά; ρώτησε διευκρινιστικά ο Νίκος.

— Όχι, φυσικά! Ο γάμος, η ονοματοδοσία είναι θέματα του κράτους. Όχι της εκκλησίας. Προς το παρόν είναι παράνομα αυτά. Μέχρι να ξεκαθαρίσουν οι σχέσεις κράτους-εκκλησίας. Μετά, βλέπουμε…

Τότε μια μεταφυσική δύναμη ανάβλυσε από τα έγκατα της ψυχής του Νίκου το απόφθεγμα του Ελύτη που το πρόφερε αυθόρμητα, σχεδόν παραμιλώντας:

— «Από τον Θεό τραβιέται ο άνθρωπος, όπως ο καρχαρίας από το αίμα…»

Ο Παύλος Κουτρουμπάς γεννήθηκε το 1972 στην Αθήνα. Σπούδασε στο Τμήμα Αυτοματισμού του ΤΕΙ Πειραιά και έκανε Μεταπτυχιακό (MSc in Control Systems) στο Πανεπιστήμιο του Sheffield στην Αγγλία. Εργάστηκε στο ΤΕΙ Πειραιά ως εργαστηριακός συνεργάτης και στην Cosmote ως Τηλεπικοινωνιακός Μηχανικός. Ανάμεσα σε ανθρώπους και μηχανές όμως, θα επιλέξει τελικά την ανθρώπινη επικοινωνία. Για το λόγο αυτό, μεταπήδησε στη Δευτεροβάθμια και Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση όπου διδάσκει Πληροφορική.

Έργα του είναι:

1. Μυστικό Ταξίδι, Εκδόσεις Captainbook,
2. Ταξίδι στην Ανάσταση, Εκδόσεις Carpe Librum,
3. ΟΛΙΣ.ΘΗΣΗ, Εκδόσεις Σαΐτα (συμμετοχή στο 4ο Διεθνές Συνέδριο του Ι.Α.Κ.Ε)
4. Η Σοφία του Ηλίθιου, Εκδόσεις Γαβριηλίδης.
5. Ερωτευτείτε Ανελεύθερα, Εκδόσεις Περίπλους

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΠΑΥΛΟΣ ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΑΣ

Έτος έκδοσης: 2018

ISBN: 978-960-438-208-8

Σελίδες:212, Τιμή: € 12,72