ΓΙΩΡΓΟΣ Π. ΜΕΝΕΞΗΣ, ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΗ

ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ 30% ΕΚΠΤΩΣΗ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ:

www.politeia.gr

Αναμνήσεις που ξεκινούν από τη θύελλα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου
και προχωρούν στη δεινή περιπέτεια του ελληνικού εμφυλίου με επακόλουθο
τον ξεριζωμό της ελληνικής υπαίθρου και τη διασπορά της στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Πολλοί κατατρεγμένοι, προκειμένου να εξασφαλίσουν τα προς το ζην,
καταφεύγουν ναυτεργάτες σε ελληνικά και ξένα καράβια.

Ο συγγραφέας, με γλαφυρό, πρωτότυπο και άμεσο τρόπο, ξεδιπλώνει
μπροστά στα μάτια του αναγνώστη την ιστορία της ζωής του, που είναι και η
ιστορία της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας αλλά και της πολιτικής και οικονομικής ιστορίας όλης της ανθρωπότητας στο χρονικό διάστημα που αναφέρεται.
Οι καταστροφικές συνέπειες του Εμφυλίου πολέμου, ο
Μακαρθισμός στην Αμερική, ο αγώνας για τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι
αγώνες των χωρών της Λατινικής Αμερικής για ανεξαρτησία και κοινωνική
δικαιοσύνη βρίσκονται στο επίκεντρο της καρδιάς και της ματιάς του συγγραφέα σ’ αυτή την περιπέτεια της αναζήτησης του νοήματος της ζωής.

απόσπασμα από βιβλίο:

Αφού ξεφορτώσαμε σε οκτώ διάφορα λιμάνια, αναχωρήσαμε κενοί για το Ρότερνταμ. Εκτός από τον Γιάννη από τα νησιά του Πράσινου Ακρωτηρίου και από ένα Γερμανό ναύτη, το υπόλοιπο πλήρωμα ήταν όλοι Ολλανδοί.

Όταν στις 8 Μαΐου προσεγγίσαμε στο Λιβόρνο της Ιταλίας για να πάρουμε ένα μέρος φορτίου, το βράδυ πήγαμε με το ναύτη Γιόπ φαν Χήντερ σ’ ένα παραλιακό κέντρο. Ο Γιόπ ήταν ένας από αυτούς που ταξίδευαν εννέα μήνες το χρόνο έως ότου να συμπληρώσουν το εικοστό πέμπτο έτος της ηλικίας τους για να απαλλαγούν από τη στρατιωτική τους θητεία. Όταν είχε άδεια δούλευε σαν ταξιτζής, γι’ αυτό, όταν πήγε να χορέψει φορώντας το μπλε κοστούμι του ταξιτζή, η φθορά του παντελονιού ήταν ορατή στο πίσω μέρος. Την άλλη ημέρα το βράδυ μας φώναξαν για να κλείσουμε το νούμερο δύο αμπάρι. Από το πλήρωμα του καταστρώματος ήμαστε μόνον εγώ και δύο ναυτόπαιδες. Οι υπόλοιποι εννέα δεν ήταν στο καράβι. Ο υποπλοίαρχος έστειλε έναν από τους δύο ναυτόπαιδες να πάει να βρει το τσούρμο. Όταν το πρωτόμπαρκο παιδί τους βρήκε, αντί να έλθουν στο καράβι κράτησαν με το ζόρι τον ναυτόπαιδα μαζί τους. Όταν επιτέλους ένας ανθυποπλοίαρχος μαζί μ’ ένα μηχανικό πήγαν για να τον βρουν στα κοντινά μπαρ, άρχισαν σιγά σιγά να επιστρέφουν στο καράβι. Όταν μοιραστήκαμε πλώρα-πρύμνα πήγα στην πλώρη μαζί με άλλους πέντε που ήταν μεθυσμένοι. Όταν βιράριζα ένα συρματόσχοινο που τους είχε φύγει σχεδόν εκατό μέτρα στη θάλασσα, ένας ναύτης, ο Χενγκ Όστερμπαν, ψηλός άνδρας προσπαθούσε να μαζέψει το συρματόσχοινο δίπλα μου. Κάθε φορά που προσπαθούσε να μαζέψει με βόλτες το συρματόσχοινο έπεφτε κάτω.

– Φύγε, του έλεγα, θα το μαζέψω εγώ αργότερα.

Και αυτός μου έλεγε:

– Μη θυμώνεις, Γιώργο!

Με τη βοήθεια των ανθυποπλοιάρχων βγήκαμε στο πέλαγος. Όταν πήγα στην τραπεζαρία, είδα ένα λιπαντή, τον Σίμο, να έχει μπει κάτω από το τραπέζι και να λέει:

– Δε βγαίνω από εδώ.

– Δεν είναι ανάγκη, του είπα, μείνε εκεί έως ότου να ξεμεθύσεις.

Μετά ψάχναμε να βρούμε το μαραγκό αλλά δεν τον βρίσκαμε. Τι είχε συμβεί; Όταν ήλθαν στο καράβι αυτός κλείστηκε σ’ ένα ντουλάπι που φυλάγαμε τις σκούπες, τα φτυάρια και τα λοιπά, στο διάδρομο κοντά στην τραπεζαρία μας. Εκεί κοιμήθηκε έως ότου ξεμέθυσε.

Εγώ με τον Γιόπ κι έναν ναυτόπαιδα είχαμε βάρδια 12-4. Κουτσά-στραβά περάσαμε τη βάρδια αλλά το δράμα ήταν το πρωί, στις οκτώ η ώρα. Βγήκαμε όλοι στο κατάστρωμα για να δουλέψουμε τρεις ώρες υπερωρίες και τι δουλειά! Κατεβάσαμε τις μπαστέκες από τα άλμπουρα και αρχίσαμε το γρασάρισμα της αρματωσιάς από τις δεκατέσσερις μπήγες. Ένας Θεός ξέρει πώς νετάραμε χωρίς ζημιές. Το βράδυ τους κάλεσε στη γέφυρα ο καπετάνιος και τους είπε:

– Ό,τι έγινε χθες το βράδυ, θα το ξεχάσω αλλά από εδώ και στο εξής θα εφαρμόσω το νόμο, με πρόστιμα και, εάν χρειαστεί, με απολύσεις.

Το «Lemsterkerk» ήταν ένα από τα μερικά λίμπερτι που είχαν ταχύτητα 13 μιλίων την ώρα, από αυτά η εταιρεία είχε δύο, τα ονομαζόμενα speed liberty.

ο συγγραφέας:

Ο Γιώργος Π.Μενεξής γεννήθηκε στο Κυπαρίσσι Λακωνίας.