ΑΠΟΚΤΗΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ 30% ΕΚΠΤΩΣΗ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ:

www.politeia.gr

Τι γυρεύει ο νεκρός ντετέκτιβ Μπάμπης Μακεδόνας στο Αλλού;

Γιατί τον ακολουθεί η –στόμα έχω και μιλιά δεν έχω– αδελφή του; 

Ποιος είναι ο Jake A. Connor και ποια η Αλίκη της Χώρας του Αλλού;  

Τι δεν πήγε καλά με το ταξίδι των δαιμόνιων επιθεωρητών Renault και Pudding;

Γιατί δεν μιλά πολύ ο Γουλιέλμος του Ocham;

Τι είπε ο Αϊνστάιν σε δυο γέροντες σοφούς και μια γερόντισσα σοφή;

Ποια η άποψη της ανθρωπολόγου Chesarasara;

Γιατί είναι τέως και όχι νυν λαμπρός ψυχίατρος ο von Hamster-Ledofski;

Έχει άγνοια κινδύνου ο κβαντομηχανικός Dick Sparrow;

Γιατί η Layla αναζητά στο Αλλού τον χαμένο έρωτα της;

Είναι όντως μεταμελημένος ο Νονός Vinny Tortellini;

Γιατί ο Jelly τρώει συνεχώς ταμπέλες στο κεφάλι;

Είναι ο Φρενοβλαβής Silvio, μη φρενοβλαβής Silvia;

Ποιος ο ρόλος του αυτοδιδάκτου ανατόμου Lorenzo da Vinci;

Γιατί οι Άνθρωποι του 21ου Αιώνα

είναι μια Αφροαμερικανίδα και ένας Ινδός που ίσως είναι Ινδιάνος;

Ένα ονειρικό και αστείο ταξίδι στις εσχατιές της ανθρώπινης γνώσης.

Γιατί υπάρχει κάτι, οτιδήποτε;

Τι είναι αυτό το άτριχο πλάσμα που σκέφτεται, ρωτά και αναζητά;

Ποιο είναι το νόημα της ζωής σε ένα ασύνορο σύμπαν;

Γιατί όλα αυτά που βλέπουμε δεν είναι αυτά που βλέπουμε αλλά κάτι άλλο;

Ποια είναι η προφανής Απάντηση; 

 Για τον συγγραφέα:

Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΑΣ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964. Είναι γαστρεντερολόγος, διδάκτωρ ιατρικής του πανεπιστημίου Κρήτης.

Είναι παντρεμένος με την οδοντίατρο Άντα Νικολουδάκη και έχουν δυο παιδιά, τον Γρηγόρη και τον Αντώνη. Ζουν στο Ρέθυμνο. Μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον συγγραφέα στο konstantinoschatzikostas@yahoo.com  ή μέσω facebook.

Απόσπασμα από το βιβλίο:

Ο Μπάμπης παρακολουθούσε προσεκτικά την Dahlia Leblanc. Είχε ζωηρό και συμπαθητικό μουτράκι με το λάθος εξάρτημα στην σωστή θέση. Μια μικρή ελιά πάνω από το δεξί άνω χείλος της. Ήταν συμμετρικά μικροσκοπική, μια έκδοση γυναίκας σε μέγεθος XS. Θύμιζε πορσελάνινη μινιατούρα που έπρεπε να φυλάς προσεκτικά σε αναποδογυρισμένο γυάλινο βάζο. Θα ήταν αναμφίβολα ιδανική για τζόκεϊ σε άλογο ιπποδρομίας, αλλά για πολλά υποσχόμενη κοσμολόγος, να ρε παιδί μου, δεν σου γέμιζε το μάτι.

Ο Μπάμπης ανασκουμπώθηκε. Έκανε update και restart στα κριτήρια αξιολόγησης. Το σύστημα εντόπισε το πρόβλημα. Το σύστημα διόρθωσε το πρόβλημα. Ήταν έξυπνη. Η ευστροφία την μεταμόρφωνε σε υγιή γυναικεία φιγούρα αναγεννησιακού πίνακα. Το μαύρο δεν θα έπρεπε να έχει αποχρώσεις. Και όμως, έχει μυριάδες αποχρώσεις. Το δέρμα της είχε το χρώμα καραμέλας βουτύρου. Σε όλους αρέσουν οι καραμέλες βουτύρου. Ακόμη και σε όσους δηλώνουν πως δεν τους αρέσουν οι καραμέλες βουτύρου. Το βλέμμα της μαγνήτιζε τα ρινίσματα σιδήρου του κορμιού του Μπάμπη. Ήταν η Φλωρεντία των προικισμένων μυαλών. Η αύρα της ευωδίαζε, θύμιζε την αψιά μυρωδιά ελαφρά καμένης ζάχαρης σε χοντρή φέτα φρεσκοψημένου, βουτυρωμένου ψωμιού. Του άρεσε να την μυρίζει. Σε κάποιο άλλο σύμπαν θα μπορούσε να ερωτευτεί μια τέτοια γυναίκα. Ο τρελογιατρός του είχε πει πως δεν ερωτεύεσαι αυτό που βλέπεις. Οι φερομόνες που μυρίζεις –αλλά δεν ξέρεις πως μυρίζεις– κάνουν την επαφή. Φτάνοντας στον οσφρητικό φλοιό –λίγο πιο πάνω και λίγο πιο μέσα από την μύτη– ανατινάζουν τις αποθήκες ντοπαμίνης των εγκεφαλικών κυττάρων. Ο έρωτας είναι ένα είδος εγκεφαλικού παλιρροϊκού κύματος μεγέθους τσουνάμι. Οι νευρώνες βιώνουν μια ισοπεδωτική εμπειρία ευδαιμονίας, μια έκρηξη ευφορίας που δεν μπορούν να επεξεργαστούν. Εθίζονται από την πρώτη κιόλας φορά. Μόνο ένας τρόπος επιβίωσης υπάρχει. Να βρίσκονται συνεχώς δίπλα στην πηγή. Ο Jeb του είχε πει πως αν δεν μυρίζεις αυτόν ή αυτήν που ισχυρίζεσαι πως έχεις ερωτευθεί, δεν τον έχεις ερωτευθεί.

Ο Μπάμπης κοίταξε ένα γύρω. Η Amanda του χάρισε ένα χαμόγελο που μύριζε βασιλικό και δάφνη. Στην άλλη μπάντα του δωματίου, ο Louis Renault προσπαθούσε να ανάψει την πίπα του. Υπό άλλες συνθήκες, δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Υπό τις τρέχουσες, υπήρχε. Δεν υπήρχε διακριτικός τρόπος να του πεις ότι για 6 ολόκληρα ίδιολεπτά προσπαθούσε να ανάψει μια καταραμένη ηλεκτρονική πίπα. Αυτό το πράγμα ήταν αστυνομικός επιθεωρητής; Στην πρωτεύουσα της Γαλλίας; Ευτυχώς που η έδρα της Interpol ήταν στην Λυών και όχι στο Παρίσι. Ευτυχώς; Μάλλον γι’ αυτό δεν είχε την έδρα της στο Παρίσι. Ο Vinny Tortellini έγραφε σαν τρελός. Σαν κυνηγόσκυλο με ελαφρά άνοια που θυμήθηκε μετά μακρά περίοδο νηστείας που είχε κρύψει τα κόκαλα του. Και σημείωνε τις κρυψώνες για να μην τις ξεχάσει πάλι. Πριν η παλιά του ζωή του γυρίσει την πλάτη, ήταν γνωστός ως Godfather. Στο πανεπιστήμιο τον φωνάζαν Grandfather. Την εποχή που οι άλλοι φοιτητές έσπαγαν τα τελευταία τους μπιμπίκια, αυτός έκανε βιοψία προστάτη και έτρωγε τα νύχια του περιμένοντας την ιστολογική έκθεση.

Ο Vinny ήταν 18 χρονών με καμιά σαρανταπενταριά χρόνια εμπειρίας όταν τελείωσε την σχολή. Βαρβάτης εμπειρίας. Βοηθούσε λίγο, αλλά δεν βοηθούσε και πολύ. Δεν μαθαίνεις και πολλά φυτεύοντας στο χώμα τους καθηγητές σου. Έπαιρνε τα μαθήματα με την αξία του. Το ότι οι προφέσορες ήξεραν ποιος ήταν ο Vinny, δεν έπαιξε κανένα ιδιαίτερο ρόλο. Καλά, ίσως έπαιξε ένα ρόλο, μικρό ωστόσο. Οι καθηγητές δεν κοιμόντουσαν ικανοποιητικά τα βράδια πριν από τις ημέρες εξετάσεων του Νονού. Να, σαν κάτι να τους κυνηγούσε, σαν κάτι να πήγαινε να τους αρπάξει και μόλις που κατάφερναν να του ξεφύγουν. Ο Tortellini ήταν υπόδειγμα φοιτητή. Κοιτούσε τους καθηγητές του στα μάτια. Το γιατί οι καθηγητές ίδρωναν όταν ο Vinny τους κοίταζε στα μάτια, παρέμεινε μυστήριο. Το γεγονός δεν είχε περάσει απαρατήρητο. Το διδακτικό προσωπικό έπαιρνε μια αλλαξιά καθαρά ρούχα στα εύκολα και δυο τουλάχιστον αλλαξιές στα δύσκολα μαθήματα. Ο Νονός αποφοίτησε με ένα αξιοπρεπέστατο σχεδόν 5. Ο Δον Vinny δεν ήξερε πως τα πανεπιστήμια βάζουν και την λέξη σχεδόν πριν από τον τελικό βαθμό αποφοίτησης. «Merde!»
Ο Renault είχε ανακαλύψει ένα μικρό κουμπάκι που όταν το πατούσε, αναβόσβηνε. Το πατούσε, το ξαναπατούσε, και το κοίταζε καχύποπτα. Ο Μπάμπης δεν έδωσε σημασία. Εστίασε στον Δρ. von Hamster-Ledofski. Ο Jeb ήταν χυμένος σε μια άνετη πολυθρόνα. Ο σωματότυπος του ήταν αδιευκρίνιστος. Σαν να ήταν φτιαγμένος από ζυμάρι, και αυτό, όχι της καλύτερης ποιότητας. Όταν ακούμπησε στην πολυθρόνα, είχε ένα κάποιο σχήμα. Ακολούθως η μορφή ξεχείλωσε. Άπλωσε στην πολυθρόνα. Θα μπορούσες να υποστηρίξεις πως ο von Hamster βολεύτηκε αναπαυτικά, αν και το σωστότερο θα ήταν να πεις πως η πολυθρόνα είχε βολευτεί κάτω από τον Ledofski. Είχε μακριά άλουστα μαλλιά, πιασμένα άτσαλα σε αλογοουρά. Είχε αλλοπρόσαλλο μούσι. Το αριστερό μισό ήταν φτυστό αυτό του Χο Τσι Μινχ. Αν ήσουν πεζικάριος στο Nam και έβλεπες πίσω από ένα δέντρο αυτό το μισό, πρώτα θα το πυροβολούσες και μετά θα του μιλούσες. Το δεξί μισό ήταν τυλιγμένο σε ένα κοτσιδάκι. Στην κάτω του άκρη έπαιρνε σχήμα ψαλίδας. Η μια ουρίτσα κατέληγε σε μια κεχριμπαρένια μπίλια. Η άλλη, σε ένα μεταλλικό ανάγλυφο σηματάκι με το ακρωνύμιο GMAFA. Η Nichole τον είχε ρωτήσει τι σημαίνει. Ενημέρωσε τον Μπάμπη. Give Me A Fucking Answer. Μπλέξαμε, σκέφτηκε ο Μακεδόνας. Και πολύ σωστά το σκέφτηκε.

Συγγραφέας: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΑΣ

Έτος έκδοσης: 2016

ISBN: 978-960-438-187-6

Σελίδες: 456, Τιμή: € 18,20