• 1996      Οι Άγγελοι  πετούν ψηλά  Μυθιστόρημα, ΔΩΔΩΝΗ Αθήνα – Γιάννενα
•  2002      ΄Αλκης παιδικό (Απ’ τα παραμύθια της θείας Λίας) ΔΩΔΩΝΗ  Αθήνα – Γιάννενα
• 2004      Ο Πλούταρχος  Πολεμά  Με  θεριά και Τέρατα,   Παιδικό (Από τα παραμύθια της θείας Λίας), ΔΩΔΩΝΗ Αθήνα – Γιάννενα
• 2005       Νικήτας, Παιδικό (Από τα παραμύθια της Θείας Λίας), ΔΩΔΩΝΗ Αθήνα – Γιάννενα
• 2008      Η Δύναμη της Αγάπης , (ΕΛΕΝΗ ), Θεατρικό- Μουσικό -Χορευτικό  Μελόδραμα , ΔΩΔΩΝΗ Αθήνα – Γιάννενα
• 2002     Τhe Greener  Grass, Dorrance, Publishing USA. (Amazon UK  and USA)
• 2009      The Angels Fly Higfh  Athena Press UK (Amazon UK and USA)
• 2010       ALKIS A Myth for children, Athena Press UK (Amazon UK and USA)

Λοιπόν, όταν ήμουνα έξι χρόνων η Στέλλα συμφώνησε με το Γιώργο, τον πατέρα του Γιαννάκη να έρθει από την Ελλάδα σε μας για να ανακαινίσει ένα σπιτάκι που υπήρχε μέσα στο κτήμα μας, να το κάνει κατοικήσιμο. Ξέρετε ο Γιώργος ήταν το πρώτο από τα αφεντικά μου. Τι χαρά έκανα όταν τον πρωτοείδα εδώ στην Αγγλία! Γιατί εμείς τα σκυλιά θυμόμαστε, μυρίζουμε. Λοιπόν τον θυμήθηκα. Πηδούσα επάνω του, κουνούσα την ουρά μου για να τον καλωσορίσω. Και είπα μέσα μου: «Επί τέλους έχουμε ακόμα έναν άντρα μέσα στο σπίτι!» Ήταν τότε που η κυρά μου είχε αποφασίσει να πουλήσει το σπίτι μας και να μετακομίσουμε στην Ελλάδα. Όμως ήθελε να κρατήσει το μικρό σπιτάκι για να μπορεί να έρχεται και να μένει για να βλέπει τον άντρα της στο σπίτι του. Δηλαδή, στον τάφο του, η κυρά μου όμως έλεγε «στο σπίτι του», επειδή δεν ήθελε να παραδεχτεί ποτέ ότι ο Άλαν είναι σε τάφο. Δεν ήθελε ποτέ να ακούσει τη λέξη τάφος σε σχέση με τον άντρα της. Αυτό της φαινόταν πολύ φρικτό, απαράδεχτο και τετελεσμένο. Για παρηγοριά της κορόιδευε τον εαυτόν της. Στα τρίσβαθα της καρδιάς της ήθελε να πιστεύει πως θα γύριζε κάποια μέρα και τον περίμενε.

          Ο Γιώργος ήταν πολύ καλός μαζί μου και με αγαπούσε. Είχε ακουστεί κιόλα ότι την Φαίη δεν την αγάπησε ποτέ του. Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια, ούτε ξέρω και το γιατί. Τέλος πάντων αυτό δεν με αφορούσε εμένα γιατί εγώ τον αγάπησα τον Γιώργο και κάναμε καλή παρέα. Αλλά καταλάβαινα ότι κι αυτός με είχε ανάγκη να του κρατάω συντροφιά γιατί αισθανόταν μεγάλη μοναξιά να δουλεύει εκεί επάνω. μακριά από το κυρίως σπίτι. Η Στέλλα σπάνια πήγαινε, έτσι το πήρα πάνω μου και περνούσα ώρες ατέλειωτες μαζί του. Τα μεσημέρια ερχόταν για φαγητό και τότε τον ακολουθούσα στο σπίτι.

Σχεδόν δυό μήνες κράτησε η επισκευή. Κάποια στιγμή έφτιαχνε τα εξωτερικά φώτα να ανάβουν αυτόματα όταν κανείς ερχόταν στα σκοτεινά .Ανέβηκε λοιπόν σε μια ψηλή σκάλα και μαστόρευε. Είχε τοποθετήσει το φως και προσπαθούσε να το ρεγουλάρει. Εγώ καθόμουν από κάτω και τον κοίταζα, όταν ξαφνικά βλέπω τη σκάλα να γλιστρά και το Γιώργο να προσπαθεί να κρατηθεί από κάπου. Μα δεν πρόφτασε και έπεσε στο τσιμέντο με ένα γδούπο φοβερό . Κατάλαβα πως θα έπαθε κάτι σοβαρό, επειδή δεν κουνήθηκε από εκεί που έπεσε. Έτρεξα κοντά του και πήγα από πάνω του να δω τι είχε συμβεί. Τον έσπρωχνα τον τάραζα τον έγλειφα. Τίποτε! Τρόμαξα! ΄Ετρεξα αμέσως στην κουζίνα να φωνάξω τη Στέλλα . Και πηγαίνοντας σκεφτόμουνα πώς θα μπορούσα να κάνω τη Στέλλα να καταλάβει; Βρήκα τη Στέλλα να ετοιμάζει τον απογευματινό καφέ. Μόλις είχε ψήσει και ένα κέικ.

«Γάβ, γαβ, γαβ», φώναζα ξέφρενα και την τράβαγα από την ποδιά. «΄Ελα Στέλλα! Ο Γιώργος έπεσε κάτω και δεν μπορεί να σηκωθεί! Έλα γρήγορα» και έτρεχα προς την πόρτα γαυγίζοντας για να της δείξω πως πρέπει να με ακολουθήσει.

–Τι έχεις Γκρέκο; Γιατί γαυγίζεις; Συμβαίνει κάτι;

­–Γαβ, γαβ συνέχισα να γαυγίζω και να την τραβάω. Νομίζω πως κατάλαβε και έτρεξε μαζί μου. «Δόξα τω θεώ», είπα «γαααβ, γαβ»!

Η Στέλλα είδε το Γιώργο πεσμένο ανάσκελα και φοβήθηκε πως χτύπησε πολύ σοβαρά. Πήγε κοντά του. Ο Γιώργος προσπαθούσε να πει κάτι, μα η φωνή του δεν έβγαινε. Κρατούσε το κεφάλι του με τα δυο του χέρια. Η Στέλλα δεν έβλεπε αίματα πουθενά, μα σίγουρα ο Γιώργος δεν φαινόταν καθόλου καλά . Δεν τον κούνησε απ τη θέση του μήπως και δεν έπρεπε και αμέσως φώναξε τις πρώτες βοήθειες. Έτρεξε μετά μέσα και έφερε γρήγορα μια κουβέρτα και τον σκέπασε και του έβαλε ένα μαξιλαράκι κάτω απ’ το κεφάλι του. Κάθισε ύστερα δίπλα του και του μιλούσε για να μην τον αφήσει να κοιμηθεί. Αυτό κάπου το είχε διαβάσει. Μα ο Γιώργος όλο και έκλεινε τα μάτια του. Εγώ ήμουνα απελπισμένος έφερνα βόλτες γύρω- γύρω και δεν ησύχαζα. «Σταμάτα Γκρέκο» μου είπε «θα γίνει καλά. Μπράβο γιε μου, μπράβο που ήρθες και με φώναξες. Είσαι καλό παιδί, και με χάιδεψε.» Την ίδια στιγμή ακούστηκε η σειρήνα του ασθενοφόρου. Έσκυψα και φίλησα τον Γιώργο και του ευχήθηκα να γίνει καλά γρήγορα. Η Στέλλα πήρε το αυτοκίνητό της και ακολούθησε το ασθενοφόρο. Εγώ έμεινα μόνος μου. Γύρισα στο σπίτι μου και κουλουριάστηκα στο καλάθι μου γεμάτος λύπη και αγωνία .

Άραγε θα γίνει καλά ο Γιώργος;

Η Στέλλα άργησε να γυρίσει και άρχισα να ανησυχώ. Έξω είχε πέσει το σκοτάδι και δεν υπήρχε ούτε φεγγάρι, ούτε ένα άστρο στον ουρανό. Άκουσα το αυτοκίνητο της Στέλλας από μακριά . Το έβαλε μέσα στο γκαράζ . Συνήθως όταν έρχεται βγαίνω έξω να την προϋπαντήσω. Την περιμένω έξω από το γκαράζ, μα σήμερα ήμουνα παράλυτος από το φόβο μήπως φέρνει άσκημα νέα. Άκουσα τα βήματά της στο πλακόστρωτο και μετά το κλειδί που προσπαθούσε να βάλει στην τρύπα για να ανοίξει μέσα στο σκοτάδι. Καθώς άνοιγε φώναξε το όνομά μου.

-Γκρέκο! Γιατί δεν βγαίνεις; Πού είσαι; Έλα έξω! Είσαι καλά ;

–Γαβ, γαβ, απάντησα, τι κάνει ο Γιώργος; Γιατί άργησες ;

Σαν να κατάλαβε μου είπε :

–Θα γίνει καλά, ο Γιώργος μην ανησυχείς. Έπαθε κάποια διάσειση και νευροσόκ είπε ο γιατρός, μα θα συνέλθει γρήγορα. Ίσως να βγει και αύριο. Θα του κάνουν κάποιες εξετάσεις ακόμα και θα με ειδοποιήσουν να πάω να τον πάρω. Λέω να μην τηλεφωνήσω στη Μαρία την γυναίκα του στην Ελλάδα να μην την τρομάξω. Θα αφήσω να της πει ο ίδιος τι έγινε . Είμαι κουρασμένη τώρα και θα πάω για ύπνο κατευθείαν. Άντε, έλα να σου βάλω να φας. Μα εγώ για πρώτη φορά στη ζωή μου δεν πεινούσα. Όμως έφαγα . Η Στέλλα κλείδωσε και ήρθε κοντά μου, με χάιδεψε και μου είπε: «Ο Γιώργος μου είπε να σου πω σ’ ευχαριστεί που τον έσωσες. Με ξαναχάιδεψε και μου είπε «Είσαι καλό παιδί. Mπράβο γιέ μου! Άντε καληνύχτα.» Ανέβηκε τα σκαλιά και πήγε στο κρεβάτι της. Κι εγώ κοιμήθηκα ήσυχος και περήφανος που έκανα και εγώ κάτι για να βοηθήσω τα αφεντικά μου. Στο κάτω της γραφής δεν είμαι και τόσο άχρηστος!

Ο Γιώργος έγινε καλά και γύρισε στο σπίτι. Είχε τελειώσει τη δουλειά που είχε έρθει να κάνει . Συμμάζεψε τα εργαλεία του και ήρθε η μέρα που θα γύριζε στην Ελλάδα. Τόσο εγώ, όσο και η Στέλλα δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε τα κλάματα. Πριν φύγει πήγε και μου αγόρασε ένα τόπι για να τον θυμάμαι, μου είπε. Συγκινήθηκα πολύ, αφήστε που μου άρεσε κι όλας. Από τότε παίζω μ’ αυτό. Όταν το δαγκώνω κάνει ένα τσιριχτό θόρυβο. Ποτέ δεν το αποχωρίζομαι. 

Συγγραφέας: Lia White
Έτος έκδοσης: 2012
ISBN: 978-960-438-111-1
Σελίδες: 96, Τιμή:12,00€