Ο παπα-Νικολός Κουτούζης, μια από τις παράξενες αλλά και τις πιο σημαντικές μορφές των Νεοελληνικών Γραμμάτων, μίλησε με το χρωστήρα του, την ιδιόμορφη ζωή του αλλά και με τη γλώσσα της καθημερινής ζωής της εποχής του. Μια γλώσσα συνηθισμένη στη σατιρική ποίηση του καιρού του – αλλά κι όχι ξένη στην παγκόσμια σάτιρα – μια γλώσσα άμεση και ικανή να τον φέρει κοντά και στους απλούς Ζακυνθινούς του 18ου αιώνα. Οι μεταγενέστεροι θεώρησαν αυτή τη γλώσσα αισχρή, τολμηρή και ανήθικη. Δημιουργώντας για τον εαυτό τους δικαίωμα αποσιώπησης γεγονότων της Ιστορίας, δημοσίευσαν τα πιο πολλά του ποιήματα κομμένα και ραμμένα στα μέτρα μιας δικής τους ηθικολογίας, ασφαλώς όχι ηθικής. Έτσι μας «γνώρισαν» έναν Κουτούζη μέσα από ποιήματα ουσιαστικά δικά τους, καμωμένα από τις όποιες λέξεις του ενέκριναν! (ο Αριστοφάνης και ο Ρα�... Διαβάστε περισσότερα.

Πώς ξέρεις ότι θέλεις να γράψεις; Πώς ξέρεις ότι ήρθε η ώρα να γράψεις ; Η απάντηση είναι απλή:  Θυμάστε το «εν αρχή το φως και η ώρα η πρώτη», το «είπεν ο θεός γεννηθείτω φως και εγένετο φως»;  Έτσι ξεκινούν όλα. Αυτή είναι η αρχή. Όταν κάποιες σκέψεις αισθήματα, μισόσβηστες εικόνες που έμεναν στην σκιά, αποκτούν ψυχή/φως. Και φωτίζονται. Και το φως τους, γιατί είναι δικό τους το φως, όλο και μεγαλώνει. Και στο τέλος μεγαλώνει τόσο, που δεν αντέχεται να μένει κλεισμένο μέσα σου. Και χύνεται πάνω σε κόλλες χαρτί, σε σελίδες υπολογιστή, και παίρνει μορφή. Γίνεται πάλι σκέψεις εικόνες αισθήματα. Μέχρι να αδειάσεις το φως από μέσα σου και να κάνεις χώρο για άλλο, περισσότερο και καλύτερο φως. Αυτό το λογοτεχνικό έργο το γεμάτο ποίηση, έρχεται για να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά, με ασυνήθιστα ευχάριστο τρόπο. Πρώτα πρώτα, το... Διαβάστε περισσότερα.

Παρασκευή 19 Μαΐου 1989, στην Γλυφάδα. Μια ανοιξιάτικη βραδυά. Ένα νεανικό ζευγάρι μπήκε σ' ένα μάλλον «κυριλέ» εστιατόριο. Ο άνδρας με γκριζογάλανα μάτια και μεγάλη μύτη. Μαλλιά καστανόξανθα και γένεια. Φορούσε μπλε λινό σακάκι, γραβάτα «διακριτική» με σκούρες μπλε λεπτές ρίγες και λευκό παντελόνι. Η κοπέλλα μάλλον ψηλή, με μαύρα μακρυά μαλλιά, ντυμένη στα λευκά. Ο σερβιτόρος οδήγησε το ζευγάρι στον κήπο. Τους έδειξε το τραπέζι τους. Ετοιμαζόντουσαν να καθήσουν. Τρεις μεσόκοποι μελαχρινοί άνδρες με κοστούμια και γραβάτες καθόντουσαν στο διπλανό τραπέζι. Αμέσως, ο μεσαίος πετάχθηκε όρθιος. Ο νεαρός άνδρας μονολόγησε «εσύ, κάθαρμα!», και έβγαλε περίστροφο ταυτόχρονα με τον διπλανό του μεσαίου. Ο νεαρός πιο γρήγορος, πιο ψύχραιμος (ίσως, και πιο τυχερός), πυροβόλησε πρώτος τον ένοπλο μεσόκοπο, μετά τον μεσαίο και, τέλο... Διαβάστε περισσότερα.

Σε ορισμένες περιόδους της αρχαίας Αθήνας παρετηρείτο στην πολιτική και κοινωνική ζωή επιδειξιακός βίος και επιδίωξη πολυτελούς κατανάλωσης από τους «αρτίπλουτους», τους «ειδήμονας ανοήτους», κατά τον Αριστοτέλη, «δημαγωγική σπατάλη» για αδικαιολόγητες μισθοδοσίες, αλλά και …υπέρμετρη επιβάρυνση των πλουσίων. «Πλεονέκτημα της αρχαίας Αθήνας, ωστόσο, ήταν η ευκολότερη και ταχύτερη αποκάλυψη των δεκασμών», όπως επισημαίνει ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου, ο διαπρεπής παλαιός πολιτικός Αθανάσιος Κανελλόπουλος, ο οποίος αναφέρει εδώ συγκεκριμένα περιστατικά παραθέτοντας και τα σχετικά αποσπάσματα από αρχαία κείμενα. Στους Νόμους του Πλάτωνα η δωροληψία επέσυρε την ποινή του θανάτου. Και όποιος υποψήφιος άρχοντας είχε στο παρελθόν επιβαρυνθεί με κατηγορία χρηματισμού απορριπτόταν. Πέρα όμως από τ�... Διαβάστε περισσότερα.