Πώς ξέρεις ότι θέλεις να γράψεις; Πώς ξέρεις ότι ήρθε η ώρα να γράψεις ; Η απάντηση είναι απλή:  Θυμάστε το «εν αρχή το φως και η ώρα η πρώτη», το «είπεν ο θεός γεννηθείτω φως και εγένετο φως»;  Έτσι ξεκινούν όλα. Αυτή είναι η αρχή. Όταν κάποιες σκέψεις αισθήματα, μισόσβηστες εικόνες που έμεναν στην σκιά, αποκτούν ψυχή/φως. Και φωτίζονται. Και το φως τους, γιατί είναι δικό τους το φως, όλο και μεγαλώνει. Και στο τέλος μεγαλώνει τόσο, που δεν αντέχεται να μένει κλεισμένο μέσα σου. Και χύνεται πάνω σε κόλλες χαρτί, σε σελίδες υπολογιστή, και παίρνει μορφή. Γίνεται πάλι σκέψεις εικόνες αισθήματα. Μέχρι να αδειάσεις το φως από μέσα σου και να κάνεις χώρο για άλλο, περισσότερο και καλύτερο φως. Αυτό το λογοτεχνικό έργο το γεμάτο ποίηση, έρχεται για να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά, με ασυνήθιστα ευχάριστο τρόπο. Πρώτα πρώτα, το... Διαβάστε περισσότερα.

Παρασκευή 19 Μαΐου 1989, στην Γλυφάδα. Μια ανοιξιάτικη βραδυά. Ένα νεανικό ζευγάρι μπήκε σ' ένα μάλλον «κυριλέ» εστιατόριο. Ο άνδρας με γκριζογάλανα μάτια και μεγάλη μύτη. Μαλλιά καστανόξανθα και γένεια. Φορούσε μπλε λινό σακάκι, γραβάτα «διακριτική» με σκούρες μπλε λεπτές ρίγες και λευκό παντελόνι. Η κοπέλλα μάλλον ψηλή, με μαύρα μακρυά μαλλιά, ντυμένη στα λευκά. Ο σερβιτόρος οδήγησε το ζευγάρι στον κήπο. Τους έδειξε το τραπέζι τους. Ετοιμαζόντουσαν να καθήσουν. Τρεις μεσόκοποι μελαχρινοί άνδρες με κοστούμια και γραβάτες καθόντουσαν στο διπλανό τραπέζι. Αμέσως, ο μεσαίος πετάχθηκε όρθιος. Ο νεαρός άνδρας μονολόγησε «εσύ, κάθαρμα!», και έβγαλε περίστροφο ταυτόχρονα με τον διπλανό του μεσαίου. Ο νεαρός πιο γρήγορος, πιο ψύχραιμος (ίσως, και πιο τυχερός), πυροβόλησε πρώτος τον ένοπλο μεσόκοπο, μετά τον μεσαίο και, τέλο... Διαβάστε περισσότερα.

Ένα οδοιπορικό στη νυχτερινή ζωή της επαρχίας, η οποία πίσω από τα χειροκροτήματα και την αποθέωση κρύβει παγίδες και κινδύνους. Η επικοινωνία με έναν κόσμο που το βράδυ "σε ανεβάζει" και το πρωί απλά δεν σε αναγνωρίζει. "Είδα περιουσίες να εξανεμίζονται φύλλο φτερό. Φιλίες σοβαρών οικογενειών να γίνονται μίση και πάθη άγρια για μεσόκοπες τραγουδίστριες, που το καλύτερο γραφείο συνοικεσίων δεν θα μπορούσε να πασάρει στο χειρότερο συνταξιούχο. Είδα ένα κόσμο που άναψε και κάηκε πάνω σε μία σκηνή όλο μάγια. Θέλω να πιστεύω πως μία θεϊκή συγκυρία οδήγησε ειδικά εμένα στο θαυμαστό κόσμο των σκυλάδικων και ουσιαστικά άλλαξε τη ζωή και την ψυχή μου. Το οδοιπορικό σ' αυτούς τους χώρους είναι το ωραιότερο κομμάτι της καριέρας μου και με βοήθησε να ξεφύγω από τη μίζερη και συμβατική ζωή του θεάτρου και να ανακαλύψω το �... Διαβάστε περισσότερα.

Ο παπα-Νικολός Κουτούζης, μια από τις παράξενες αλλά και τις πιο σημαντικές μορφές των Νεοελληνικών Γραμμάτων, μίλησε με το χρωστήρα του, την ιδιόμορφη ζωή του αλλά και με τη γλώσσα της καθημερινής ζωής της εποχής του. Μια γλώσσα συνηθισμένη στη σατιρική ποίηση του καιρού του – αλλά κι όχι ξένη στην παγκόσμια σάτιρα – μια γλώσσα άμεση και ικανή να τον φέρει κοντά και στους απλούς Ζακυνθινούς του 18ου αιώνα. Οι μεταγενέστεροι θεώρησαν αυτή τη γλώσσα αισχρή, τολμηρή και ανήθικη. Δημιουργώντας για τον εαυτό τους δικαίωμα αποσιώπησης γεγονότων της Ιστορίας, δημοσίευσαν τα πιο πολλά του ποιήματα κομμένα και ραμμένα στα μέτρα μιας δικής τους ηθικολογίας, ασφαλώς όχι ηθικής. Έτσι μας «γνώρισαν» έναν Κουτούζη μέσα από ποιήματα ουσιαστικά δικά τους, καμωμένα από τις όποιες λέξεις του ενέκριναν! (ο Αριστοφάνης και ο Ρα�... Διαβάστε περισσότερα.