Ένα οδοιπορικό στη νυχτερινή ζωή της επαρχίας, η οποία πίσω από τα χειροκροτήματα και την αποθέωση κρύβει παγίδες και κινδύνους. Η επικοινωνία με έναν κόσμο που το βράδυ "σε ανεβάζει" και το πρωί απλά δεν σε αναγνωρίζει. "Είδα περιουσίες να εξανεμίζονται φύλλο φτερό. Φιλίες σοβαρών οικογενειών να γίνονται μίση και πάθη άγρια για μεσόκοπες τραγουδίστριες, που το καλύτερο γραφείο συνοικεσίων δεν θα μπορούσε να πασάρει στο χειρότερο συνταξιούχο. Είδα ένα κόσμο που άναψε και κάηκε πάνω σε μία σκηνή όλο μάγια. Θέλω να πιστεύω πως μία θεϊκή συγκυρία οδήγησε ειδικά εμένα στο θαυμαστό κόσμο των σκυλάδικων και ουσιαστικά άλλαξε τη ζωή και την ψυχή μου. Το οδοιπορικό σ' αυτούς τους χώρους είναι το ωραιότερο κομμάτι της καριέρας μου και με βοήθησε να ξεφύγω από τη μίζερη και συμβατική ζωή του θεάτρου και να ανακαλύψω το �... Διαβάστε περισσότερα.

Η ωρίμανση σκέψης κάθε ανθρώπου δημιουργεί την ανάγκη έκφρασης με οποιονδήποτε τρόπο ως εσωτερική βιωματική εκτόνωση και ως διαμοιρασμό. Συγκεκριμένα ο ποιητής καλείται, όχι μόνο απλώς να περιγράψει αυτά που βλέπει και νιώθει, αλλά να προσεγγίσει, ως φιλόσοφος, αντικειμενικά, τις αιώνιες ιδέες, στις οποίες παραπέμπουν οι αντανακλάσεις των πραγμάτων κατά τον Πλάτωνα. Τα περισσότερα ποιήματα της παρούσας προσπάθειας δεν έχουν μέτρο, αλλά έχουν ένα ρυθμό και μία φόρμα, αυθόρμητα, όπως καταγράφεται το συναίσθημα και αποτυπώνεται με τη χρήση της μηχανικής δακτυλογράφησης. Για το λόγο αυτό τα ονομάζω «ΑρχιτεκτοΠΟΙΗΜΑΤΑ από ΣυνΑΙΣΘΗΣΕΙΣ». Τα Αρχιτεκτο-Γραφήματα, στο τέλος, θα ήθελα να αποτελέσουν το έναυσμα για άλλες σχεδιαστικές ιδέες με γράμματα, όχι αφηρημένα, αλλά που έχουν κάτι να πουν. Για τη συγγρ�... Διαβάστε περισσότερα.

Ο παπα-Νικολός Κουτούζης, μια από τις παράξενες αλλά και τις πιο σημαντικές μορφές των Νεοελληνικών Γραμμάτων, μίλησε με το χρωστήρα του, την ιδιόμορφη ζωή του αλλά και με τη γλώσσα της καθημερινής ζωής της εποχής του. Μια γλώσσα συνηθισμένη στη σατιρική ποίηση του καιρού του – αλλά κι όχι ξένη στην παγκόσμια σάτιρα – μια γλώσσα άμεση και ικανή να τον φέρει κοντά και στους απλούς Ζακυνθινούς του 18ου αιώνα. Οι μεταγενέστεροι θεώρησαν αυτή τη γλώσσα αισχρή, τολμηρή και ανήθικη. Δημιουργώντας για τον εαυτό τους δικαίωμα αποσιώπησης γεγονότων της Ιστορίας, δημοσίευσαν τα πιο πολλά του ποιήματα κομμένα και ραμμένα στα μέτρα μιας δικής τους ηθικολογίας, ασφαλώς όχι ηθικής. Έτσι μας «γνώρισαν» έναν Κουτούζη μέσα από ποιήματα ουσιαστικά δικά τους, καμωμένα από τις όποιες λέξεις του ενέκριναν! (ο Αριστοφάνης και ο Ρα�... Διαβάστε περισσότερα.

Ο Γιάροβιν, ο εκθρονισμένος Βασιλιάς της Ελατίας, μαζί με τον αδελφικό του φίλο Μάικαντ θα εγκαταλείψει την εξορία, θα διασχίσει ολόκληρη την Δυτική ήπειρο, θα συγκρουστεί με τις ορδές των κατακτητών, θα συναντήσει στο δρόμο του προιστορικά τέρατα, θα συνεργαστεί με άλλους Βασιλιάδες, θα πάρει στην κατοχή του υπερόοπλα των Θεών και όλα αυτά προκειμένου να φτάσει εγκαίρως μέχρι τα τείχη της Ελάνης, της πρωτεύουσας της πολυαγαπημένης του πατρίδας, όπου και θα δωθεί η ύστατη μάχη με τον εχθρό. απόσπασμα από το βιβλίο: Η τρίτη ημέρα της πολιορκίας ξημέρωσε. Όσοι απόμειναν από τον στρατό της Ελατίας, είχαν παραταχτεί μπροστά ακριβώς από το παλάτι και στους δρόμους της Ελάνης δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Εκείνο το πρωινό, η πρωτεύουσα της Ελατίας έμοιαζε με πόλη–φάντασμα. Τη νεκρική σιγή που είχε πέσει πάνω της, έσπαγε π... Διαβάστε περισσότερα.