ΑΠΟΚΤΗΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ ΕΚΠΤΩΣΗ 30% ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ:

www.politeia.gr

Ένα βιβλίο που περιγράφει τη διαδρομή του συγγραφέα στο χώρο του έντεχνου τραγουδιού και της όπερας, και αναφέρεται στην νεανική του ηλικία κυρίως.
Είναι γραμμένο με χιούμορ και αυτοσαρκασμό, χωρίς να λείπουν και στιγμές μελαγχολικής αναπόλησης. Αφηγείται κυρίως πως ,όντας προικισμένος λυρικός τραγουδιστής (βαθύφωνος), εγκατέλειψε την σχετική καριέρα για να υπακούσει στα κελεύσματα του καιρού του και όχι μόνον.
Κατεσφάγη λοιπόν ο Κορυδαλλός ,κατά παράφραση του ωραιότατου στίχου του Εμπειρίκου και ακολούθησε την νομική επιστήμη και το συναφές αστικό λειτούργημα, που άσκησε επιτυχώς επί 45 χρόνια, χωρίς όμως να πάψει να θυμάται με συγκίνηση το χώρο του τραγουδιού.
Το βιβλίο είναι πολύ ενδιαφέρον, κυρίως, γιατί μέσα από αυτό περνάει μία εποχή, που είναι μεν, σχετικά, χρονικά κοντά, αλλά που ταυτόχρονα απέχει πάρα πολύ από το σημερινό γίγνεσθαι.
Περνάνε ανεπανάληπτοι τύποι του χώρου και στιγμές δημιουργικές ,περιγραφόμενες με χιούμορ και νοσταλγία.
Ο συγγραφέας, που είναι και έγκριτος ζωγράφος, έχει φιλοτεχνήσει τόσο τον πίνακα του εξωφύλλου του βιβλίου όσο και σκίτσα που, παράλληλα με τις φωτογραφίες που εμπεριέχονται, εμφιλοχωρούν στο βιβλίο σαν εύθυμες πινελιές προσώπων και γεγονότων.

Απόσπασμα από το βιβλίο:
στ. Oι τραγουδιστές.

Kατά την πολύχρονη ενασχόληση μου στο χώρο έζησα πολλές συγκινήσεις, είχα χαρές και απογοητεύσεις αλλά προ πάντων είχα την ευκαιρία να γνωρίσω αξέχαστους τύπους αλλά και διασημότητες του έντεχνου τραγουδιού. Θα προσπαθήσω να τους περιγράψω κυρίως μέσ’ από περιστατικά χαρακτηριστικά αλλά και συχνά ευτράπελα που βοηθούν τις σύντομες σκιαγραφήσεις τους.

1.Mαρίκα Παλαίστη

Kατά την περίοδο της πρώτης συνεργασίας μου με το Φεστιβάλ Aθηνών, μαζί με φίλους και συνάδελφους τραγουδιστές, συχνάζαμε στις συναυλίες που έδιδε, συνήθως στη αίθουσα του Συλλόγου «Παρνασσός», η Mαρίκα Παλαίστη. H διάσημη αυτή στην εποχή της σοπράνο, με καριέρα διεθνή που άρχισε στα τέλη του 19ου αιώνα, με εμφανίσεις ενώπιον του τελευταίου τσάρου, με ερμηνείες ρόλων στα μεγαλύτερα θέατρα, δεν είχε αφήσει δισκογραφία εξ όσων γνωρίζω . Περί τας δυσμάς λοιπόν του μακρού βίου της, βοηθούσης και της σχετικής ανοίας, απεφάσισε να επανεμφανισθεί ενώπιον του κοινού που τόσο της είχε λείψει. Αυτό ήταν. Oι συναυλίες της έγιναν αιτία συγκέντρωσης όλης της Aθήνας και κυρίως των φιλομούσων οι οποίοι έσπευδαν σ’ αυτές όχι ακριβώς για να διασκεδάσουν με τις αστείες προσπάθειες της γριούλας με την ανύπαρκτη πλέον φωνή, αλλά για να συμμετάσχουν σε ένα άνευ προηγουμένου κάθε φορά διάλογο μαζί της και να προκαλέσουν σουρρεαλιστικά happenings, τα οποία συνήθως προκαλούσε η ίδια. Κάθε εμφάνιση της αποτελούσε γεγονός για την αθηναϊκή κοινωνία της εποχής, από καλλιτέχνες (ο Μάνος Χατζηδάκης, ο Ν. Γκάτσος, ο Ντίνος Δημόπουλος κ.ά.) μέχρι φοιτητές και κοσμικούς. Γινότανε το αδιαχώρητο. Στις εμφανίσεις της λοιπόν αυτές αφού δεν μπορούσε να γίνει λόγος για τραγούδι και πάντοτε γι’ αυτό έφταιγε δήθεν η πιανίστα, αναλόγου ούσα καταστάσεως με την σολίστ, η Μαρίκα Παλαίστη, συνήθως με τουαλέττα λευκή μόδας του 1910 και διάφορα λιλιά, απήγγελλε στίχους της, πολιτικοποιημένους, αριστερής χροιάς, του είδους «…η πατρίς Πατρίς…» (αφιερωμένο στον δολοφονημένο τότε πρόσφατα μαύρο ηγέτη Πατρίς Λουμούμπα) και άλλους συναφείς. Πανδαιμόνιο επακολουθούσε. Τα μπράβο και τα μπίζ και τα εσένα θέλουμε. Ο συνάδελφος μου, νεώτερος στο Πανεπιστήμιο, Βασιλάτος, υιός υπουργού, κατέβαινε από το υπερώο με σκοινί, φορώντας κράνος. Η Μαρίκα στη Βουλή. Η καημένη έδειχνε δικαιωμένη. Μετά δήλωνε: «Θα δεχθώ ερωτήσεις.» Ο σκηνοθέτης Ντίνος Δημόπουλος ερωτά: «Κυρία Παλαίστη είστε άνδρας ή γυναίκα;» Η Μ. Παλαίστη προς τον παριστάμενο, εν στολή μάλιστα, Διευθυντή της Αστυνομίας Αθηνών Δασκαλόπουλο: «Δεν τους μαζεύετε γιατί εσείς τους βάζετε.» Βοή και χειροκροτήματα. Η βραδυά τελείωνε συνήθως με την πεποίθηση της παλιάς πριμαντόνας ότι κατήγαγε ακόμα έναν θρίαμβο της συνεχιζόμενης κατ’ αυτήν μεγάλης καριέρας της.

Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου είναι ενσωματωμένο cd, με ζωντανές αλλά και ηχογραφημένες μουσικές εκτελέσεις εκ μέρους του, είτε ως σολίστα, είτε ως μέρους φωνητικού συνόλου.
Περιεχόμενα στον σύμπακτο δίσκο (CD)
Όλες οι ηχογραφήσεις επιλέχτηκαν ως ενδεικτικές του κάθε είδους.

Α. Ζωντανές συναυλίες με πιάνο:
1. Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ : Άριες από τις καντάτες υπ’αριθ.4 (Christ lag in Totesbanden) και υπ’αριθ 82 (Ich habe genug).
(Γερμανική εκκλησία Αθηνών, Νοέμβριος 1983)
2. Τζ. Πουτσίνι : Άρια από την όπερα «Μποέμ».
3. Β. Α. Μότσαρτ Άρια από την όπερα « Μαγικός Αυλός», (Ελληνοαμερικανική Ένωση 1988).

Β. Συμμετοχή σε πολυφωνικά έργα:
1. Σολίστ και τέταρτη φωνή (μπάσσο) σε εκκλησιαστικούς ύμνους (Τα λειτουργικά) με τη χορωδία Αγ. Γεωργίου Καρύτση στη Γαλλία (1990)
2. Τέταρτη φωνή (μπάσσο) σε εκκλησιαστικό χορωδιακό με τους Γ. Μανωλάκη τενόρο, Β. Γαλανίδη δεύτερο τενόρο και Βασιλάκη Κουντούρη βαρύτονο, (Στούντιο 1992)

Γ. Ηχογραφήσεις με πιάνο :
1. Π. Καρρέρ :Ο γέρω Δήμος, (Στούντιο 2005) .

Δ. Ηχογραφήσεις με Ορχήστρα:
1. Μ. Μουσσόργκσκυ: Ο μονόλογος του Πίμεν από την όπερα Μπόρις Γκοντουνόφ, (Στούντιο 2004).
2. Β. Αμαντέους Μότσαρτ : Η άρια του Μπάρτολο από την όπερα «Οι γάμοι του Φίγκαρο», (Στούντιο 2004).
3. Γκ. Βέρντι: Η άρια του Φίλιππου από την όπερα «Ντον Κάρλος», (Στούντιο 1994).
4. Λ. Β. Μπετόβεν: Η άρια του Ρόκκο από την όπερα «Φιντέλιο», (Στούντιο 2004).
5. Σ. Γκουνώ: Η καβατίνα του Μεφιστοφελή από την όπερα «Φάουστ», (Στούντιο 2004) και
6. Τζ. Ροσσίνι: Η άρια του Μουσταφά από την όπερα « Ιταλίδα στο Αλγέρι»,
(Στούντιο 2004)

Για τον συγγραφέα:
Ο Κωνσταντίνος Ιωάν. Καμπουρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα.

Σπούδασε νομικά, στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών απ’όπου και απεφοίτησε. Άσκησε δικηγορία επί 45 χρόνια στην Αθήνα.

Ασχολήθηκε ως νέος, φοιτητής ακόμη, σχεδόν επαγγελματικά με το κλασσικό τραγούδι (βαθύφωνος), κατά τα αναφερόμενα στο βιβλίο αυτό και με την ζωγραφική, περί της οποίας προτίθεται να γράψει στο άμεσο μέλλον. Η εικόνα του εξωφύλλου αλλά και τα σκίτσα της έκδοσης αυτής είναι έργα του.

Είναι έγγαμος με την Αλεξάνδρα, το γένος Ζαχαρή, και έχει ένα γιό .