ΑΠΟΚΤHΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ με έκπτωση 30% ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ:

www.politeia.gr

Το εμβληματικό κείμενο του «ευφυούς» Έλληνα διανοητή, κοινωνιολόγου, δημοσιογράφου, συγγραφέα και ποιητή Ευάγγελου Λεμπέση, γραμμένο μέσα στην Κατοχή (1941), έρχεται στις μέρες μας να υψώσει ισχυρή ασπίδα στη χυδαιότητα, την αναξιοκρατία και τα κοινωνικά συστήματα που ποδοπατούν την ανθρώπινη ζωή.

Το κείμενο προκάλεσε πολλές αντιδράσεις και συζητήσεις στον τύπο της εποχής, αλλά και αργότερα.
Αφιερώνεται από το συγγραφέα “εις τους δυναστευομένους από τους βλάκες, δηλ. στους ευφυείς!”

Το βιβλίο γράφτηκε στην Καθαρεύουσα, αλλά εδώ δημοσιεύται παράλληλα και η απόδοση του κειμένου στη Δημοτική.

απόσπασμα από το βιβλίο:

[Στην Καθαρεύουσα]

Εἰς τήν πολυπληθῆ κατηγορίαν τῶν βλακῶν προσάπτεται ἀσφαλῶς ἄδικος κα ἐπιστημονικῶς ἐσφαλμένη μομφή, ὅταν οὗτοι χαρακτηρίζονται εἴτε ὡς ἄχρηστοι κα περιττόν βάρος τῆς κοινωνίας, εἴτε ὡς παρασιτικοί, ἐκφράζεται δέ συχνά ἡ ἀνόητος, ὡς θά  ἴδωμεν, εὐχή ὅπως οὗτοι ἐκλείψουν. Τό πρόβλημα τῶν βλακῶν δέν εἶναι ἐν τούτοις ἁπλοῦν ὅταν ληφθῆ πρώτον ὕπ᾿ ὄψιν ἡ στερεά καί ἀπολύτως ἀναγκαία θέσις, ἣν οὗτοι ἐπαξίως κατέχουν ἐν τῷ κοινωνικῷ διαφορισμῶ. Οἱ βλᾶκες διαιροῦνται οὕτως εἰς δύο ὅλως ἀντιθέτους μεταξύ τῶν «ὁμάδας», διεπομένας ὅμως ἀμφοτέρας ὑπό  τοῦ αὐτοῦ νόμου, τοῦ διαφορισμοῦ. Ἡ πρώτη ἐκ τούτων ὁμάς καταλαμβάνει ὡς γνωστόν τάς ὑποδεεστέρας ἐν τῇ κοινωνίᾳ θέσεις, ἤτοι εὑρίσκεται εἰς τάς κατωτάτας βαθμίδας τοῦ κοινωνικοῦ διαφορισμοῦ. Πόσον εὐεργετική διά τήν κοινωνίαν εἶναι ἡ ὁμάς αὕτη εἶναι περιττόν νά τονισθῆ, διότι ἄνευ αὐτῆς δέν θά ὑπῆρχεν ἐκμετάλλευσις καί ἄνευ ἐκμεταλλεύσεως δέν θά ὑπῆρχε πολιτισμός. Εἰς δέ τήν γλῶσσαν τοῦ κοινωνικοῦ διαφορισμοῦ: Ἄνευ αὐτῆς δέν θά ὑπῆρχε διαφορισμός, διότι ἀντί τῆς ἀνισότητος, θά ὑπῆρχεν ἰσότης, ἔστω καί ἐκ τῶν ἄνω, δηλαδή θά ἦσαν ὅλοι εὐφυεῖς, ὅπερ ἀπό τῆς ἀπόψεως τοῦ διαφορισμοῦ τό αὐτό: ὡς νά ἦσαν ὅλοι βλᾶκες· διότι ὁ διαφορισμός ἀπαιτεῖ ρητῶς καί εὐφυεῖς καί βλάκας, περικοπτωμένων δέ οἱονδήποτε ἐκ τῶν δυό ούτων σκελῶν του, αἴρεται ὁλόκληρος. Ἄνευ δέ, κατ᾿ ἀκολουθίαν, τοῦ διαφορισμοῦ, καθισταμένου δυνατοῦ μόνον διά τῆς σοβαρᾶς συμβολῆς τῶν βλακῶν, δέν ὑπάρχει κοινωνία. Τοιαύτη λοιπόν ἡ τεραστία κοινωνική σημασία τῶν βλακῶν, ἥτις ἄλλως τε ὑπό πάντων ἀναγνωρίζεται, μολονότι μόνον εἰς τόν κοινωνιολόγον εἶναι ἐπιστημονικῶς γνωστή.

[Στη Δημοτική- Απόδοση: Διονύσης Βίτσος]

Στην πολυπληθή κοινωνική κατηγορία των βλακών προσάπτεται  η άδικη και αντιεπιστημονική μομφή ότι οι βλάκες χαρακτηρίζονται  είτε ως άχρηστοι και περιττό βάρος στην Κοινωνία  , είτε ως παράσιτα, ενώ συχνά εκφράζεται η ανόητη, όπως θα δούμε, ευχή να πάψουν να υπάρχουν στην κοινωνία!

Το πρόβλημα όμως των βλακών δεν είναι τόσο απλό αν λάβουμε υπόψη  την σταθερή και απολύτως αναγκαία θέση  την οποία επαξίως κατέχουν μέσα στον κοινωνικό διαφορισμό.

Οι βλάκες διαιρούνται σε δύο κατηγορίες, αντίθετες μεταξύ τους μεν, αλλά που και τις δύο διέπει ο νόμος του κοινωνικού διαφορισμού.

Η πρώτη από τις δύο αυτές ομάδες καταλαμβάνει, ως γνωστό, υποδεέστερες κοινωνικές θέσεις, με άλλα λόγια βρίσκεται στις κατώτερες βαθμίδες του κοινωνικού διαφορισμού. Είναι περιττό να τονισθεί το πόσο ευεργετική για την κοινωνία είναι αυτή κατηγορία. Χωρίς αυτή δεν θα υπήρχε εκμετάλλευση και χωρίς την εκμετάλλευση δεν θα υπήρχε πολιτισμός. Και για να το πούμε με τη γλώσσα του κοινωνικού διαφορισμού χωρίς αυτήν δεν θα υπήρχε καν διαφορισμός, αφού αντί για ανισότητα θα υπήρχε ισότητα, έστω και προς τα πάνω. Δηλαδή θα ήσαν όλοι ευφυείς, πράγμα που κατά τη θεωρία του κοινωνικού διαφορισμού είναι το ίδιο με το να ήσαν όλοι βλάκες.

Αυτή είναι η αιτία που ο κοινωνικός διαφορισμός απαιτεί ρητά και ευφυείς και βλάκες. Αν ένα από τα δύο αυτά σκέλη αποκοπεί, ο κοινωνικός διαφορισμός αυτομάτως καταργείται. Κατ’ ακολουθία χωρίς τον διαφορισμό, που είναι εφικτός μόνο με τη σοβαρή συμβολή των βλακών, δεν υπάρχει καν κοινωνία. Τόσο σημαντική είναι λοιπόν η σημασία των βλακών που αναγνωρίζεται από όλους, μολονότι μόνον οι κοινωνιολόγοι μπορούν να την τεκμηριώσουν και επιστημονικώς.

για τον συγγραφέα:

Ο πολιτικός στοχαστής και δημοσιογράφος Ευάγγελος Λεμπέσης (Μύτικας Χαλκίδας, 1904-Αθήνα, 1968), παρότι άγνωστος στο ευρύ κοινό, θεωρείται πρωτοπόρος κοινωνιολόγος και ένα ανήσυχο, κριτικό και μαχητικό πνεύμα, ο οποίος εργάστηκε ως Καθηγητής της Κοινωνιολογίας στην Πάντειο Σχολή Πολιτικών Επιστημών (1931) και αργότερα στη Σχολή Επαγγελματικού Προσανατολισμού (1955), ήταν αρθρογράφος του Οικονομικού Ταχυδρόμου (1931-35) και Διευθυντής Σύνταξης του περιοδικού Εργασία (1938), υπήρξε Διευθυντής Τύπου του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών (1946-47) και Σχολιαστής στον Ραδιοφωνικό Σταθμό Αθηνών (1948), διετέλεσε Διευθυντής της Υπηρεσίας Μελετών της Αγροτικής Τράπεζας (1938-1958) και Διευθυντής του Υπουργείου Προεδρίας της Κυβερνήσεως (Γενική Διεύθυνση Τύπου· 1954- 1956).

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΛΕΜΠΕΣΗΣ

Έτος έκδοσης: 2017

ISBN: 978-960-438-203-3

Σελίδες: 102, Τιμή: € 12,72